Po co?

Po co ja to wszystko robię? Po co dłubię te frywolne niteczki? Po co kleję kartki? Po co pracowicie dziergam? Po co ...?
Pewnie niejedna z osób rękodzielnie zakręconych i nie robiąca tego dla wielkich finansowych profitów (co jest w zasadzie prawie niemożliwe;-)) zadawała sobie czasem to pytanie.  Przecież to wszystko, czemu z tak pieczołowitością i zaangażowaniem poświęcamy swój wolny czas, ma swoje odpowiedniki w masowej produkcji i nie chodzi mi wcale o tanią tandetę, bo i w masówce mnóstwo jest pięknego i dobrego towaru. Można oczywiście zakładać ideę, że praca ręczna jest wartością samą w sobie, że przedmioty wytwarzane ręcznie cechują się oryginalnością i niepowtarzalnością, ale czy to wystarczy do tego, by na przykład dłubać kilkadziesiąt godzin jedną  (frywolną) serwetkę?
Póki co, swojego robótkowego zakręcenia rzucać nie zamierzam, bo w moim wypadku odpowiedź na tytułowe pytanie jest prosta i oczywista. Mnie to wszystko sprawia po prostu przyjemność i to jest z pewnością dla mnie powód bardzo ważny, ale nie jedyny.
Bo ten mój niezrozumiały dla postronnych świat rękodzielniczych zmagań jest też często odpowiedzią na to co dzieje się wokół mnie. Jest odskocznią - lub dosadniej mówiąc - ucieczką, od niekoniecznie radosnej rzeczywistości.

A rzeczywistość daje mi ostatnio nieźle popalić. Pogoda (mam nadzieję, że pogoda;-)) skutecznie odbiera siły fizyczne a natłok złych zdarzeń zarówno w życiu prywatnym jak i społecznym, sieje zamęt w wypracowanym z dużym wysiłkiem pozytywnym postrzeganiu świata.
Więc na przekór wszystkiemu  przychodzę dziś do Was z wiosną, radosną, świąteczną wiosną w wydaniu kartkowym, i to - uwaga - haftowanym. Mimo awersji wrodzonej do igieł wszelakich wzięło mnie ostatnio na naukę haftowania. I kartki, i haftowanie to sprawka Ani, bo to ona mnie te w te kartki wciągnęła i ona do krzyżyków namawiała.
Przedstawiam więc wiosenne karteczki na nową odsłonę zabawy kartkowej u Ani>>

 Pierwsza według palety biały, zielony i trochę brązowego,

druga podobnie, 

w trzeciej dominuje biel, zieleń i trochę żółtego

a w czwartej, według tej samej palety, dla odmiany żółty króluje.

Jeszcze banerek nowej zabawy i wszystkie kartki razem, zgodnie z życzeniem Ani.

 

Wiem, że tym moim haftom dużo do doskonałości brakuje, ale przecież nie o doskonałość tu chodzi a o przyjemność, no i odskocznię...
Mimo przeróżnych życiowych doświadczeń zawsze wierzyłam, że dobro wygrywa, że broni się samo i nie jest w żaden sposób zależne od  przekonań, koloru skóry, wyznania czy co gorsza polityki. WOŚP  była zawsze jednym z najmocniejszych argumentów potwierdzających tą tezę. 

I ciągle mam nadzieję, że tak pozostanie, mimo wszystko, do końca świata i o jeden dzień dłużej...