Dzień Świstaka

Wiosna blisko! - ogłosił wczoraj światu wychodząc o świcie ze swojej norki świstak Phil. Nie wiem co na to nasi górale, ale przyznam, że nie mam absolutnie nic przeciwko takiej prognozie. Wczoraj nawet można było w tą optymistyczną przepowiednię uwierzyć bo po kilku mroźnych dniach powiało zdecydowanie cieplejszym powietrzem. 

Znany Wam zapewne "Dzień Świstaka" z Billem Murrayem, to jeden z moich ulubionych filmów. Odkryłam go dawno, dawno temu, zupełnie przypadkowo, szukając jakiejś bezmyślnej rozrywki na wieczór. Rozrywka okazała się całkiem niezła, ale niewątpliwie nie bezmyślna. Czasem, gdy zmęczenie codziennością bierze górę a powtarzalność i rutyna kolejnych dni, szczególnie jesienno -zimowych, odbiera energię, widok dzwoniącego rano budzika przypomina mi ten dziwny, ale bardzo pozytywny film. Z mojego punktu widzenia ta powtarzalność wcale nie jest taka zła, doceniam ją, nawet bardzo, co nie znaczy, że nie mam czasem ochoty od niej uciec.
Wczorajszy dzień poświętowałam więc sobie wychodząc trochę poza utarte ścieżki. Zamiast spędzić weekendowe popołudnie tradycyjnie, czyli zasiedlając kanapę z czółenkiem w ręku, usiadłam przy biurku i ze świstaka przykład biorąc, postanowiłam pozwijać papierki.
Qullingową pasję próbowały mi najpierw zaszczepić Justynka i Dorotka (tutaj>> możecie zobaczyć efekty), potem tą karkołomną misję z wielkim zapałem kontynuowała Ela>> podczas naszego warszawskiego spotkania>> i wirtualnych pogawędek. Quillingowe prace wytrawnych "zwijaczy" budzą mój zachwyt, ale to strasznie misterna i monotonna praca, poza tym czasem to bogactwo form i kolorów trochę przytłacza mój minimalistyczny gust, więc mimo starań koleżanek, mój opór, aby chociaż czasem sięgnąć do tej techniki, trwał w najlepsze.
W ubiegły weekend na małe, quillingowe warsztaty>> zaprosiła mnie Marysia. Spotkanie z papierkami, Marysią i Renią>>, przy wirtualnym wsparciu Eli, nie zaowocowało może zapierającymi dech w piersiach pracami, ale okazało się świetną zabawą, no i znów mi o tych papierkach przypomniało;-)
Poszukując wczoraj optymizmu w codzienności, która ostatnio jakoś wcale spokojna i monotonna być nie chce, dostrzegłam odłożone na półkę kolorowe, quillingowe paseczki, które tak kusząco pozytywnie wyglądały, że jednak dałam się skusić i taką oto, marzycielską karteczkę sobie ukręciłam.

Powiem nieskromnie - podoba mi się:-), nawet bardzo, mimo pewnych niedoskonałości, które dostrzegam uśmiecham się dziś do niej cały dzień, a w głowie kiełkują nieśmiało kolejne, kolorowe pomysły. Co z nich wyjdzie, nie wiem, a świstak zdradzić nie chciał. 

Za to z tą rychłą wiosną, to może miał rację?

Pozdrawiam:-)