Tak daleko nam do siebie...

...i tak blisko, bo przecież nie odległość się liczy a pokrewieństwo dusz, które sprawia, że mimo iż najczęściej spotykamy się on-line, to  bije z ekranu coś na kształt dobrych fluidów. Wujek Google mówi, że dzielą nas dokładnie 353 kilometry. Niby niewiele jak na dzisiejsze możliwości komunikacyjne, ale mimo to, nawet w dobie powszechnej globalizacji spotkać się "w realu" nie jest łatwo. W każdym razie i kilometry, i pędzące gdzieś wiecznie życie sprawiały, że umawiałyśmy się jakieś dwa lata. Nic to, najważniejsze, że się udało i miniony weekend spędziłam w towarzystwie Justynki>> i Dorotki>>, która kota ze sobą nie zabrała. Każdy, kto taką "randkę" z blogowymi przyjaciółmi uskutecznił, dobrze wie jaka to uczta dla naszych - nie czarujmy się - lekko zakręconych dusz. Ucztowanie było co prawda krótkie, ale wypełnione po brzegi specjałami blogowo - przyjacielskiego tête-à-tête. Ja spróbowałam zapewnić miejscówkę oraz "wikt i opierunek" a Justynka z Dorotą wrażenia artystyczne. W jednym i drugim wsparła nas po sąsiedzku Marysia>>

Jak nauczyło mnie zawodowe życie, dziś liczą się przede wszystkim twarde efekty naszych poczynań więc pozwólcie, że od nich zacznę. Te miały za zadanie nakarmić wakacyjną żabkę u Ani>> w jej zabawie kartkowej i (o zgrozo:-)) nauczyć Olę zwijać papierki. Co się udało, a co nie - oceńcie sami. Po kilku długich godzinach spędzonych przy wspólnym, suto zabałaganionym stole nasz urobek wyglądał tak:

Zaczęłyśmy od quillingu. Dostałam od dziewczyn w prezencie kolorową tęczę paseczków i sprzęt w postaci quillingowej igiełki (która co prawda nie robi bzzzy, ale to bardzo dobrze, zważywszy, że ja lubię po nocach pracować:-)). Starałam się jak mogłam dotrzymać im kroku zwijając te wąziutkie paseczki. Wszystkie postanowiłyśmy zliftować kartkę szefowej, czyli Ani.

Po długim wieczorze nawijania, a potem niemniej długim poranku wyklejania pod czujnym okiem ekspertki scrapowej - czyli Dorotki - nasze interpretacje oryginału wyglądały tak:

A oto moja pierwsza próba nawijania papieru na coś, co nie jest patyczkiem od szaszłyka.

Drugą część warsztatów artystycznych dość spontanicznie opanowali faceci, wszyscy o takim samym imieniu. Tym razem, oprócz tematu, wspólnym elementem był piękny papier scrapowy, który odkryłyśmy w zapasach Justynki. Tak się w popołudniowej niedzielnej sesji prezentowały nasze "kaziki" ...

 Moja wersja jest serdeczna, jak nasze spotkanie :-)

Z dumą donoszę, że wśród kartek zaproponowanych przez Anię do liftu znalazła się także moja skromna kartka...

więc o jeszcze jedną karteczkę pokusiła się Justynka (ta środkowa karteczka z dmuchawcem na pierwszym zdjęciu) a także ja, niestety już w samotności. Korzystając z artystycznego feng- shui, które pozostało na stole w salonie po naszych twórczych potyczkach zamieniłam wersję wielkanocną oryginału na dość luźną interpretację bożonarodzeniową. Justynko przepraszam za brak motylka, ale jakoś w okoliczność się nie wpasował:-D

Zliftowane karteczki posyłam w postaci kolażu na wakacyjną odsłonę anulkowej zabawy>>

 

Działo się, oj działo. Długie rozmowy, nie mniej długie spacery i spotkania przy stole. Wszystkiego opowiadać nie będę;-) ale może chociaż kilka zdjęć, które przynajmniej w części oddadzą atmosferę tego wyjątkowego weekendu.

Nasze warsztatowe ucztowanie, zakończone wycinaniem "odrobiny" scrapków dla Oli;-)

Wspólna sesja w moim "studio fotograficznym" 

I jeszcze migawki ze spotkania u Marysi, które spędziłyśmy w ogrodzie przy przepysznej tarcie z malinami i rozważaniach o życiu, hafcie, blogowaniu i nie tylko.

 Frywolitkowymi "celebrytkami" obdarowała nas wszystkich Justynka. A do mojej celebrytki dołączył jeszcze piękny, letni naszyjnik. 

Dziewczyny Kochane!
Bardzo, bardzo Wam dziękuje za pokonanie tych kilometrów oraz innych życiowych zakrętów, 

za pełen wrażeń nie tylko artystycznych weekend, a przede wszystkim za spotkanie, 

które koniecznie musimy kiedyś powtórzyć.

Drogę już znacie:-)

Pozdrawiam  i lecę nadrabiać zaległości on-line.