A wszystko przez Halinę ;-)

Myślałam, że dziewczyny wyjeżdżając z naszego spotkania, o którym ostatnio pisałam  zabrały słońce ze sobą,  ale to chyba nie one,  na wschodzie też podobno leje;-). Meteorolodzy mówią, że wszystkiemu winna Halina, czyli układ niżowy, który leje deszczem od kilku dni jakby chciał nadrobić dwa miesiące suszy. Uziemiona w domu pomyślałam sobie dziś, że może do blogosfery wpadnę i posta napiszę. Tym bardziej, że Halina, czyli moja mama, zadała mi jakiś czas temu ekspresową robotę, której jeszcze nie miałam okazji Wam pokazać.
To zadziwiające jak postrzegają ręczną pracę osoby specjalnie z branżą niezwiązane. I nie mam tu na myśli wcale wyceny pieniężnej, o której książkę można by napisać, ale mocno z nią w sumie związaną świadomość czasu, który jest potrzebny, aby taką ręczną pracę wykonać. 

Otóż moja mama, zadzwoniła któregoś wieczora z informacją, że pojutrze z wyjazdową wizytą się udaje i  potrzebowałaby sznurkowy dywanik, taki niewielki, o wymiarach 50 x 70 cm, który jej kiedyś tam obiecałam. Wzór miał być dopasowany do tego chodniczka>>,  od którego właściwie rozpoczęła się moja przygoda ze sznurkowym dzierganiem. Pierwowzór wydziergałam dla siebie, ale że i wówczas wyjazdowy upominek był potrzebny więc powędrował sobie w świat, a ja z radością zastąpiłam paski szaro-miętą, czyli  wydziergałam sobie inny dywanik>> do łazienki. Za to nowa właścicielka paseczków do kompletu zapragnęła drugiego paskowego chodniczka. Potrzebę przyjęłam do wiadomości jakiś rok temu, kupiłam sznurki i zapomniałam..., dopiero telefon mamy przywrócił mi pamięć:-)
W sumie dzierganie to zawsze dla mnie przyjemność, ale ze względu na wagę grubych pięciomilimetrowych sznurków, wytrzymałość nadgarstków i kręgosłup w nie najlepszej kondycji tą sznurkową przyjemność powinnam sobie akurat dozować. Tym razem, niestety, spokojne delektowanie się szydełkiem nie wchodziło w grę. Wydzierganie takiego dywanika w jedno popołudnie to trochę bolesne doświadczenie, ale oczywiście wykonalne. W końcu czego się dla mamy nie robi. Miał być dywanik, to był;-)

Potem jeszcze symboliczne pakowanie i w drogę;-)

Mama Halina wróciła już do domu za to Halina niżowa wynieść się nie chce chociaż dziś  zdecydowanie mniej leje (chyba nawet niebo właśnie trochę pojaśniało). Wieczór jednak znów sznurkowo się zapowiada, bo  kolejni wielbiciele mojej miłości do sznurkowych splotków czekają;-)

Pozdrawiam:-)