Z przyzwyczajenia...

Arystoteles twierdził, że przyzwyczajenie jest drugą naturą człowieka. Chyba dużo mądrości  w tych słowach, bo wedle moich, i nie tylko moich, doświadczeń właśnie z przyzwyczajeń często składa się nasza codzienność . Przyzwyczajamy się łatwo do tego co dobre w naszym życiu to raczej oczywiste ale przecież potrafimy przywyknąć i do tego co niekoniecznie z komfortem się wiąże. Z jednej strony ta umiejętność "przyzwyczajania" to cecha bardzo pozytywna bo pozwala przetrwać nawet trudne chwile, z drugiej, często to przyzwyczajenie daje nam pewnego rodzaju poczucie spokoju i stabilizacji, które nie pozwalają na podjęcie nowych wyzwań, ryzykownych czy trudnych decyzji mogących zmienić nasze życie, być może na lepsze.
Takie rozważania dopadły mnie dziś jakoś niespodziewanie. Obudziłam się rano z jakimś fatalnym bólem głowy, który mimo zastosowania środków zaradczych trwa sobie uporczywie do tej pory (nie, to na pewno nie następstwo imprezowej soboty, bo takiej nie było;-D). Bo nawet do bólu można się przyzwyczaić i całkiem nieźle z nim funkcjonować, na ten temat akurat sporo wiem;-). W każdym razie do bolącej głowy przyzwyczaiłam się na tyle, że nawet światło monitora mi nie przeszkadza i z przyzwyczajenia wpadam do blogosfery niedzielnym wieczorem, może dzięki temu zapomnę na chwilę o bolącej głowie.

Od kilku dni znów mamy piękne, polskie lato. Ze słoneczkiem i temperaturą taką w sam raz. Deszczowa Halina sporo wody po sobie zostawiła więc można delektować się letnim ogrodem, bez konieczności biegania z konewkami. A w ogrodzie lato w pełni, chociaż ciągle mam wrażenie, że wszystko strasznie szybko zakwita i przekwita. Budleje na ten przykład przekwitają w tempie pendolinowym więc czyniąc zadość przyzwyczajeniom i pewnej tradycji mojego bloga czas najwyższy podzielić się z Wami efektami motylego polowania. 

Nie udało mi się jak do tej pory złapać w obiektywie corocznego gościa specjalnego, czyli pazia królowej, ale jak co roku nie brak rusałek i bielinków. Bardzo dużo też, co jest nowością w moim budlejowym zagajniku,  należących do rodziny rusałkowatych motyli o pięknej nazwie dostojnik latonia. Inna nazwa tego gatunku to perłowiec mniejszy, bo pod skrzydełkami ma piękne srebrzysto - perłowe plamki, które połyskują w słońcu jak iskierki. Uwielbiam podglądać motyle i nawet konieczność długiego trwania w bezruchu w pełnym słońcu nie jest w stanie mnie odwieść od tego przyzwyczajenia. Zapraszam więc na kilka ujęć z życia budlejowego zakątka...

A żeby nie było, że tylko za motylami latam, to jeszcze moje kolejne, letnie przyzwyczajenie, czyli sznurkowe dzierganie, na szaro oczywiście;-). Przyznam, że akurat to przyzwyczajenie zaczyna mnie już troszkę nudzić i mam ochotę na jakiś "nowszy" model torby ale najpierw przyobiecane, "stare" modele,  muszę wydziergać. I to jest właśnie jeden z nich...

Tylko do szycia ciągle się nie mogę jakoś przyzwyczaić, ale uparcie nad tym pracuję szyjąc  podszewki.
O dziwo nawet niektóre ściegi wychodzą mi już prosto:-D.

Pozdrawiam i życzę Wam pięknego, letniego tygodnia pełnego dobrych przyzwyczajeń;-)