Wagary

Mijający tydzień uraczył nas przedwiosenną kroplą ciepła i słońca. Nie na darmo dzień wagarowicza święci się pierwszego dnia wiosny.  Kiedy poranek budzi błękitem nieba, a promienie słońca oprócz blasku niosą też ciepło człowiek - nie tylko młody;-) - ma ochotę uciec od obowiązków i naładować wiosennym optymizmem jadący na zimowych oparach zapas energii.
Z wiekiem o spontaniczne wagary coraz trudniej bo rozsądek jednak bierze górę nad porywami serca ale jak się takie wagary dobrze zaplanuje i okupi skomasowanym atakiem zapału do pracy "przed i po" to jak się okazuje można...
Z blogowych, bardzo przyjemnych obowiązków" na luty pozostały mi kartki na zabawę u Ani>>
Te spoczywały sobie w pięknym pudełku w zasadzie już od stycznia bo wykleiłam je w zacnym towarzystwie Justynki i Dorotki podczas naszego kartkowego, warszawskiego" szplina" >>
Kartki według zadanych mapek są trzy, serca nie wszędzie się zmieściły ale wiecie dobrze, że ja skromna jestem i nadmiaru dodatków nie lubię:-)

Pierwsza kartka goni za marzeniami i ma nawet serduszka,

 a dwie pozostałe wyglądają z utęsknieniem Wielkanocy.

 

Mam nadzieję że do mapek pasują i na anulkową żabkę zdążą się załapać.

O reszcie obowiązków opowiadać nie będę, zamiast tego zabieram Was na wagary. Co prawda  te wagary trochę oszukane, bo weekendowe, ale wolny weekend to dla mnie rzeczywistość na tyle rzadka, że spokojnie można uznać weekend jako czas na wagary znakomity.
Wagary zdecydowanie się udały i niewątpliwie wiosenny przebłysk miał w tym swój duży udział  Nigdy bym nie pomyślała, że w lutym można posiedzieć na bałtyckiej plaży i łapiąc ciepłe promienie słońca supłać sobie wiosenną frywolitkę.

Poza tym było mnóstwo błękitu i trochę spokojniej niż na Krupówkach;-)

(w tle amator morsowania, chociaż po wyjściu z wody stwierdził, że to raczej była wiosenna kąpiel ;-))

Przyznam szczerze, że lubię wagary...

Pozdrawiam:-)
Ola