Warszawski szplin*;-)

Czyli słów kilka o antidotum na pandemiczny spleen, który pewnie w niejednej głowie ostatnio pomieszkuje, bo któż z nas nie ma dość tego postawionego na głowie świata.
Koronaferie oprócz możliwości nadrobienia przytłaczającej bezsensem papierkowej roboty przyniosły też możliwość upragnionego odpoczynku, którą wykorzystałam do cna, oddając się całkowicie przyjemnościom wszelakim, co ważniejsze, w doborowym towarzystwie.

Odpowiadając na kuszące zaproszenie Justynki>> odłożyłam na bok wszelkie, jak zwykle niecierpiące zwłoki obowiązki i zamaskowana najdokładniej jak się dało uciekłam do stolicy.

Dobry i radosny to był czas, wbrew pozorom, bardzo pracowity. Wielki stół w justynkowym salonie non stop zawalony był robotą i bywało, że trzeba było się nieźle postarać by znaleźć czas i miejsce na strawę nie tylko duchową.
Co bym za bardzo z wprawy nie wyszła zaczęłyśmy od roboty papierkowej. W towarzystwie wpadajacej na sąsiedzkie wizytacje Doroty od kota>>, która na ten czas kota zastąpiła fachowym sprzętem tnąco - wytłaczającym, spędziłyśmy trzy długie popołudnia na dyskusjach o mapkach, paskach, kropkach, kwiatkach, ramkach, wykrojnikach a nawet baranach;-)
Z tych pracowitych posiedzeń i twórczych dyskusji urodziło nam się razem... 48 kartek. Wszystkie zapewne prędzej czy później zagoszczą w blogosferze bo zaliczyłyśmy po drodze rozmaite święta i okoliczności, ale tak nam się dobrze wyklejało, że nie mogłyśmy zaprzestać produkcji.
Naszym celem były również kartki na podstawie mapki, czyli tegoroczna odsłona kartkowej zabawy u Ani>>
Styczniowe mapki rozgościły się na kartkach dość sprawnie, w końcu co trzy głowy, to nie jedna;-)

Justynkowa choinka, która w spotkaniach wytrwale nam towarzyszyła, sprawiła, że wszystkie pięć styczniowych kartek, które w tej zacnej kooperacji udało mi się wykonać, to kartki bożonarodzeniowe.

 

 

Co by nie być gołosłownym, nasz wspólny urobek na anulkowy styczeń również się do zdjęcia ustawił.

Mam nadzieję, że Ania te twórcze interpretacje mapek przyjmie pod swój dach, czarny i kropki też się na większości pojawiają;-)
 

Na kartkach nasze "razemrobienie"  się nie skończyło. Było jeszcze wspólne dzierganie i oczywiście frywolenie, ale o tym już przy kolejnej okazji.

 

Odpoczęłam, nabrałam zapasów dobrej energii, której mam nadzieję na czas jakiś wystarczy.
Justynko i Dorotko bardzo dziękuję za spotkanie, gościnę, twórcze potyczki i nocne Polaków rozmowy,
w tym szaleństwie jest metoda:-)

 *dla niewtajemniczonych: szplin to w gwarze poznańskiej postrzeleniec, wariat. "Mieć szplina" oznacza po prostu mieć bzika na jakimś punkcie.

Pozdrawiam:-)

Ola