Spotkanie na Manhattanie

Manhattan pewnie każdemu kojarzy się  z czymś innym. Dla jednych to marzenie, dla drugich codzienność a dla mnie, jak do tej pory, oprócz prostego skojarzenia z tłumem ludzi, zielenią Central Parku i cieniem wieżowców, to byli P.r.z.y.j.a.c.i.e.l.e. Przez wiele lat śledziłam losy tej zgranej i trochę dziwnej paczki przyjaciół z telewizyjnego sitcomu, który pod kołderką prostego humoru skrywał całą listę pragnień i dążeń niekoniecznie nowojorskiego mieszkańca.
W ubiegły weekend swój Manhattan i przyjacielskie spotkanie odnalazłam zdecydowanie bliżej , bo w naszym rodzimym Wrocławiu.

To właśnie w tym mieście słynącym z krasnali, mostów i  racławickich bojów, na dziewiątym piętrze jednego z wieżowców wrocławskiego "Manhattanu" spędziłam trzy dni w towarzystwie blogowych Przyjaciół. Przy długim stole, czyli obowiązkowym wyposażeniu wspólnego lokum, zasiadałam z prawdziwą przyjemnością razem z Anią>>, Elą>>, Hanią>>, Danusią>>, Dorotką>>, Justynką>> i Marysią>>.

Przez te trzy krótkie dni, i jeszcze krótsze noce, uśmiech uwieczniony na pierwszej fotce  nie schodził nam z twarzy

 Nasz manhattański wieżowiec roztaczał cudną panoramę z balkonu ...

 i razem z piękną wiosną, która przywitała nas we Wrocławiu, zachęcał do "ruszenia w miasto"

 Zaopatrzone w dwudobowy bilet komunikacji miejskiej niestrudzenie zdobywałyśmy więc Wrocław dniem i nocą...  pieszo:-)

 Wyjątek czyniąc jedynie dla turystyki rzecznej.

 Kiedy z miejskich wojaży wracałyśmy do naszego apartamentu główną rolę przejmował stół.
Pierwszego dnia uginał się od wzajemnych upominków, (których miało nie być;-))

Potem oczywiście stał się robótkowym centrum wszechświata, który dzięki Marysi zaowocował ślicznymi haftowanymi zawieszkami o egzotycznej nazwie pendibule. Haftem (niekoniecznie ręcznym;-)) uczciłyśmy też urodziny Danusi. To przy tym stole Ela z zapałem uczyła koronkowych pergaminków, a w międzyczasie udało nam się wspólnie wydziergać kilka szydełkowych czapeczek dla malutkich Pigmejów.

Niespodziankę twórczą zorganizowała nam Ela, która do naszego stołu zaprosiła Gościa Specjalnego  w osobie wybitnej specjalistki od quillingu czyli Kasi z bloga Art Life>>. Przyznam, że jej prace zagnały do skręcania papierków nawet taki oporny w tej dziedzinie materiał jak ja.

 Nie sposób nie wspomnieć o dobrym duchu naszego spotkania, czyli mojej imienniczce Oli - córce Ani - dzięki której czułyśmy się w tym wielkim mieście zaopiekowane i ugoszczone nie tylko domowym ciastem, ale przede wszystkim jej dobrym sercem i serdecznym uśmiechem. 

Wielkie dzięki Olu!

Mimo wielu różnic w postrzeganiu świata, życiowych priorytetów, robótkowych pasji a nawet jedzenia i napitku;-)  ten wspólny stół i długie spacery w poszukiwaniu wrocławskich atrakcji łączyły nas w zgraną paczkę P.R.Z.Y.J.A.C.I.Ó.Ł wyzwalając przy okazji ogromne pokłady dobrych wibracji. Te pozytywne emocje, mimo niełatwego tygodnia, grają mi w duszy do dziś i mam nadzieję, że pozostaną z nami na dłuuuugo. 

Dziewczyny bardzo serdecznie dziękuję za to wyjątkowe spotkanie.

i do zobaczenia...

za niespełna 200 dni ;-)