Ale to już było...

i nie wróci więcej - śpiewała królowa Maryla.  A u mnie wróciło;-) Było dokładnie tutaj>> I wszystko się w zasadzie zgadza: kolory, włóczka, wzór a nawet słońce, tylko samo wykończenie troszkę inne, ale to raczej mało dostrzegalny szczegół.  Tamta chusta powędrowała do pewnej solenizantki, a że mi się podobała i zapas włóczki był spory, to zaraz zaczęłam dziergać następną. Tak sobie wisiało na szydełku kilka rządków dobre trzy miesiące i czekało na swój czas. 

Czas zorganizował mi jakiś paskudny wirus, dzięki któremu wczoraj, w towarzystwie ciepłego koca i wiadra herbaty z miodem dokończyłam dzierganie;-). W zasadzie, to chyba nie powinnam wyłazić spod tego kocyka, ale dziś tak pięknie było za oknem, że wyskoczyłam na chwileczkę opatulona czym się dało i pstryknęłam ekspresowo kilka zdjęć. Sceneria tym razem lekko zimowa;-)

Ale słoneczko też udało mi się złapać:-)

Mimo "dziurawego wzoru" chusta dzięki sporej zawartości moheru bardzo przyjemnie grzeje więc spokojnie nada się do zamotania wokół szyi nawet w mroźny dzień.

Z założenia ta zdublowana wersja miała być moja, ale postanowiłam, że też poleci w świat,  tym razem na kiermasz dla dzielnej Amelki

Kiermasz organizuje nasza blogowa koleżanka Asia, szczegóły organizacyjne można znaleźć na jej blogu>> . Gdyby ktoś jeszcze miał ochotę dołączyć, to oczywiście serdecznie zapraszam, można też dorzucić troszkę grosza wysyłając sms-a.

A ja wracam pod mój cieplutki kocyk wygrzewać wirusa  i  trochę  na przekór Maryli

zabieram się za kolejną chustę z tej samej włóczki (ech, te moje dziwne zakupy:-)), 

może do wiosny skończę.

Pozdrawiam:)