Przypowieść o rurkach ;)

Pomysł na ten post zrodził się już jakiś czas temu, ale trochę trwało zanim, przynajmniej w części, udało mi się  go zrealizować. Dostaję sporo maili i zapytań na Facebooku związanych z moim papierowo-wiklinowym warsztatem. Bardzo chętnie na nie odpowiadam, jeżeli tylko czas pozwala, ale uznałam, że chyba będzie prościej  odpowiedzieć na te najczęściej zadawane pytania tu, na blogu. Może ta garść informacji i moich doświadczeń przyda się tym, którzy dopiero zaczynają zabawę z papierową wikliną. To są oczywiście moje sposoby i wiem, że każdy z plotących może mieć zupełnie inne metody i własne doświadczenia. Będzie mi miło, jeżeli dołączy do dyskusji w komentarzach i również trochę swoich sekretnych  "tips and tricks" zdradzi, bo w końcu najwięcej się uczymy, ucząc innych:) 

Zapraszam więc na moją opowieść o rurkach :)
Jak kręcę rurki?

Wypróbowałam wiele metod i sposobów, które można podejrzeć w sieci, nawet ten z wiertarką:), ale najlepsze i równe rurki (dla mnie podstawa równego splotu) wychodzą mi kiedy kręcę "na stole". Używam krótkich patyczków, bo z reguły są cieńsze. Jak kręcę? Możecie podejrzeć na filmiku. Nagrywałam z użyciem kiepskiego aparatu i specjalnie nie zajmowałam się  obróbką filmu, więc jakość taka sobie, ale mam nadzieję, że coś widać:) 

Jaka jest szerokość pasków, na które tnę gazetę?

To już zależy od tego, jaki efekt, chcę uzyskać. Na malutkie koszyczki kręcę rurki z węższych pasków, rzadko kiedy je mierzę, ale gazety kolorowe typu "Tele -Tydzień" zazwyczaj dzielę po rozszyciu na cztery paski.

A zwykłą gazetę formatu  "Wyborcza" na pięć pasków, takie paski mają około 8 cm szerokości.

Jak ja to robię, że moje koszyki są takie "równe"? Czy używam jakiejś formy do wyplatania?
Takie "równe", to one wcale nie są, a przynajmniej mnie się ciągle wydaje, że mogły by być "równiejsze";) ale do rzeczy...Od bardzo dawna nie wyplatam na formie, bo mi "przeszkadza". Na samym początku używałam jakiś doniczek lub pudełek, ale bardzo szybko z tego zrezygnowałam. Mój sekret utrzymania kształtu dużego koszyka bez używania dodatkowej formy tkwi w grubszych rurkach.
Te koszyki:

Mają osnowę z rurek kręconych z ok.14 cm pasków (Wyborcza cięta na trzy paski)

Najwięcej pytań dotyczy tego skąd biorę takie "fajne rurki"? i tu zazwyczaj pada wyjaśnienie o jakie"fajne" rurki chodzi, więc może po kolei:)

Skąd biorę takie fajne, szare rurki bez obrazków?

Moje pochodzą z dodatków do Gazety Wyborczej: "Duży format" i "Ale historia" 

Do niemalowanych koszyków rzadko używam samej gazety, bo ma tendencję do żółknięcia po lakierowaniu. Co prawda w dziennym świetle widać, że rurka, która prawdopodobnie pożółknie ma trochę inny odcień, ale z czystego lenistwa i doświadczenia obstawiam dodatki, bo tutaj żółknące rurki zdarzają się bardzo rzadko. Te dodatki mają obrazki, ale sekret tkwi w tym, że tnę je trochę inaczej.Odcinam grzbiet ze zszywką, i dzielę gazetę np. na cztery krótsze paski, 

 które potem sortuję i przed skręcaniem odpowiednio obracam.

Z tej jednej gazety mam zaledwie cztery paski z obrazkiem, pozostałe rurki będą gładkie lub tylko zadrukowane.Zadrukowane szare rurki uwielbiam, mają moc;)

 

A te gładkie, bez druku, chociaż nie są czysto białe, też dobrze się komponują, szczególnie z kolorami.

Skąd biorę takie fajne, jedno - kolorowe rurki?
Oczywiście z gazet, ulotek, folderów; ale i tym razem staram się je ciąć nieprzypadkowo.

Polecam przyglądać się uważnie brzegom stron rozmaitych wydawnictw.

Fragment mojej kolorowej kolekcji;)

I co z niej można upleść...

Poza tym zmiksowane kolorowe rurki pochodzące po prostu z kolorowych gazet czy ulotek, cięte zupełnie przypadkowo...

 też są cudnym materiałem wytwórczym;)

Skąd biorę czysto-białe rurki?

Z tym nie jest łatwo. Czystą biel można uzyskać z kartek ksero lub brzegów gazet "kredowych", ale po pierwsze z takiego mało plastycznego papieru źle się kręci (ja mam od razu bąble na palcu;))  a po drugie dość ciężko się plecie, więc początkującym nie polecam. Kiedyś przez przypadek ktoś mnie obdarował resztkami rolek papieru od kasy fiskalnej (dostajemy na tym papierze paragony) i od tej pory moje białe rurki bardzo często pochodzą właśnie z tego papieru, chociaż on także do przyjemnych w obróbce nie należy.

Na zakończenie przypomnę też, że trochę rozważań o papierze znalazło się również w jednym z poprzednich postów tutaj>> To tam min. rozmawialiśmy o świetnym papierze dla wyplatających, czyli o książkach telefonicznych.

Trochę mi się napisało;), ale mam nadzieję, że na większość pytań udało mi się wyczerpująco odpowiedzieć, a gdyby nie, to czekam na następne, najlepiej w komentarzach pod tym postem, tak aby i inni mogli z naszych rozważań skorzystać.

Pozdrawiam:)

Ola

P.S.Myślę, że za jakiś czas, będzie jeszcze jeden post tego typu, tym razem o malowaniu rurek i koszyków, bo to też bardzo popularny temat maili, które dostaję.