Klasyfikacja czworokątów i czytaczouprzyjemniacze :)

Zacznijmy od czworokątów, a konkretnie czworokątnych koszyków, które do moich mocnych stron z pewnością nie należą, aczkolwiek czasem zdarza mi się takie popełnić. Geometria mówi, że każdy prostokąt jest trapezem, ale nie każdy trapez jest prostokątem i ja się z nią w tym miejscu zgadzam w stu procentach. Moje prostokątne koszyki rzadko kiedy przypominają prostokąty. Najbardziej prostokątno - podobne są wtedy, gdy mają tekturowe dno. Niestety ja nie za bardzo przepadam za współpracą z tekturą, bo to całe naklejanie rurek i tekturek jest dość czasochłonne. 

Ktoś mnie ostatnio poprosił o dwa prostokątne koszyki, takie zwykłe, do schowania w kuchennej szafce, na tytki z przyprawami i rozmaitymi gotowcami z cyklu " Pomysł na..."  Świadomość, że koszyki wylądują w szafce zdecydowała, że mimo lekkiej awersji do prostokątów, postanowiłam podjąć się zadania, w ramach prostej zasady - trening czyni mistrza:)

Ze względu na dość konkretne wymiary, na wyplatanie dna jakoś nie miałam ochoty się porywać, więc chcąc nie chcąc, przeprosiłam się z tekturą  i żeby nie testować za bardzo swojej cierpliwości wypracowałam swój "pomysł na..." przyklejanie rurek. Użyłam taśmy dwustronnej, która sprawdziła się rewelacyjnie, bo moje sklejone tekturki z rurkami  wystarczyło solidnie przydepnąć i nie trzeba było czekać, aż klej wyschnie.

 

Do mistrzostwa ciągle daleko, ale miało być funkcjonalnie i jest:)

Trenuję dzielnie te prostokąty i ciągle bezskutecznie poszukuję idealnego pomysłu na prostokątne, wyplatane dno...

Może ktoś z Was taki pomysł ma i zechce się ze mną podzielić swoim sekretem?

Nie samym pleceniem człowiek żyje, więc pomęczę Was jeszcze frywolitką. W książce pani Agnieszki Przeniosło znalazłam wzór zakładki, który bardzo mi przypadł do gustu i uznałam, że umiem już na tyle operować czółenkiem, że mogę spróbować;)

 Wersja bez tasiemki, też możliwa:)

 

Zakładkę, wrzucam do Szuflady>>, na wezwanie "Przez różowe okulary" >> z nadzieją, że ilość różu jest wystarczająca:)

 

W mojej kolekcji zakładek ostatnio popełnionych, ta ostatnia jest zdecydowanie największa i przyznam, szczerze, że mam ochotę na jeszcze jedną, bo ta na zdjęciu już poszła w świat:)

Zaszalałam dziś z długością postu:), ale nie byłabym sobą, gdybym przemilczała książkę ze zdjęć:  Natascha Kampusch "3096 dni" - historia prawdziwa, przerażająca, ale chyba optymistyczna, bo pokazująca, jak wiele jesteśmy w stanie przetrwać, by przeżyć.

Pozdrawiam i biegnę nadrabiać blogowe zaległości:)

Ola