Gdy Kopernik była kobietą;-)

... a właściwie to ośmioma kobietami naraz.

Jakieś dwieście dni temu, osiem nieustannie wschodzących gwiazd rękodzielniczo - blogowego świata, zgromadzonych pod niebem wrocławskiego wieżowca (dokładnie tutaj>>), postanowiło wpaść w odwiedziny do kopernikańskiego grodu. Dłużyło nam się te dwieście dni okropnie, ale w końcu, w ubiegły weekend, nadszedł ten moment, gdy Ania>>, Danusia>>,  Dorotka>>,  Ela>>,  Hania>>,  Justynka>>,  Marysia>>  i ja  spotkałyśmy się po raz kolejny pod jednym, blogowym, ale zupełnie realnym, dachem.

Tym razem, mimo astronomicznych skojarzeń, zdecydowanie bliżej nam było do ziemi.

Ojciec Dyrektor byłby z nas dumny, gdyby zobaczył jak dziarsko klęczymy na środku toruńskiego rynku robiąc to zdjęcie i wzbudzając podziw przechodniów ;-)
Nie wiem jak Ojciec Dyrektor ale Kopernik był chyba z naszej wizyty zadowolony bo słynący z pierników i czerwonej cegły Toruń, przywitał nas przepięknym babim latem.

Tylko z wykarmieniem nas Toruń z Kopernikiem mieli pewien problem, ale przecież dwugodzinne poszukiwanie, odpowiednio dużego i wolnego, stolika w restauracji można spokojnie zaliczyć na poczet strawy kulturalno - historycznej.

 

Poza tym wcale, a wcale, nie byłyśmy głodne;-) bo w naszej apartamentowej kuchni czekały na nas nieustannie domowy chlebek ze smaluszkiem w towarzystwie ogórków w czterech smakach,  polski bigosik na winie, sałatki z kurczakiem i krabami, wegetariańskie paszteciki z cieplutkim barszczykiem, oscypki, suszona wędlina a nawet zebrane podstępem;-) w toruńskim lesie grzybki (jadalne, skoro pisze ten post). Całości dopełniały desery w postaci przepysznej szarlotki i owocowego skubańca, oraz w dużej ilości popitek wszelaki równie zróżnicowany i wykwintny;-)

Nic więc dziwnego, że pomimo nieodpartych uroków toruńskiej starówki centrum naszego gwiezdnego układu jak zwykle stanowił wielki, kuchenny stół.

Wspólne posiłki mimo serwowanych specjałów, nie trwały jednak zbyt długo bo na tym naszym stole prym zdecydowany wiodła strawa twórcza. Najpierw taka już z sercem wielkim przyrządzona w postaci "drobnych" upominków na pamiątkę spotkania przygotowanych

a potem taka w postaci półproduktów najwyższej klasy czyli nitek, igiełek, nożyczek, kaboszonów, paseczków, klejów, koralików, scrapków, pręcików i foamiranu (który sprawił, że po raz pierwszy w życiu odczuwałam przyjemność i podniecenie korzystając z żelazka:-))

Owocne bardzo okazało się to nasze twórcze biesiadowanie.

Miało tylko jedną wadę, jak zwykle było za krótkie:-)

Kobietki Kochane, serdecznie dziękuję za spotkanie, za wspólny stół, za gwar rozmów, za nieustający uśmiech na twarzy a przede wszystkim za to, że mój wiecznie wirujący (niekoniecznie wokół słońca;-)) świat na dwa dni się zatrzymał i pozwolił prawdziwie odetchnąć od codzienności. 

Biesiada u toruńskiego astronoma dobiegła końca ale król Przemysł już przygotowania rozpoczął, zresztą myślę, że nie ważne gdzie, nie ważne u kogo, byle razem i przy odpowiednio dużym stole:-)

Pozdrawiam :-)