Terapia zajęciowa;-)

Jesienne chłody przywitałam z przytupem, wylądowałam w ciepłym  łóżku z dodatkowym ogrzewaniem w postaci gorączki. Zimny wiatr za oknem nie robi więc na mnie specjalnego wrażenia, wygrzewam się jak w tropikach i chociaż płaczę od dwóch dni nieustannie  i kicham na wszystko, to dobrze mi z tym:-) No prawie dobrze;-) bo za chorowaniem jednak nie przepadam, jak pewnie każdy, ale usprawiedliwione zwolnienie od obowiązków jest niewątpliwym atutem tego stanu i tego będę się trzymać.
W ramach zaleconej rekonwalescencji postanowiłam wypróbować terapię zajęciową w postaci machania czółenkami. Nie jest to zajęcie specjalnie męczące, chociaż załzawione oczy trochę utrudniają liczenie słupków i celowanie w pikotki. Efekt terapii jest chłodząco - świąteczny ze specjalnym dodatkiem w postaci SCMR (Self Closing Mock Ring). Takie wytyczne zadała na listopad Justynka>> dla zakochanych we frywolitce, czyli zabawie, którą prowadzi razem  z Renią>>

Nieoficjalnie się przyznam,  że z tym SCMR, to mam trochę wspólnego;-) 
Poćwiczyłam więc sumiennie, najpierw nadrabiając zaległości cebulkowe z ubiegłego miesiąca, a potem próbując okiełznać ten technicznie niby nieskomplikowany, ale bardzo przydatny niuans w postaci fałszywych kółeczek.  Jest na niego kilka sposobów, sama wypróbowałam trzy i nawet dostrzegam różnicę w efekcie końcowym, tylko jakoś tak chaotycznie próbowałam, że w sumie to nie pamiętam, gdzie jakiej metody używałam;-) Nic to, powtórzę ćwiczenia kiedy tylko wrócę do pełnej sprawności umysłowej a na razie efekt wygląda tak:

I trochę szczegółów. Pierwsza powstała cebulkowa śnieżynka według wzoru Renulka>>  Bardzo lubię ten wzór;-)

Potem dwie śnieżynki według wzorów Joëlle Paulson, (blog>>)

Nie potrafiłam także przejść obojętnie obok wzoru śnieżynki Iwony Zajdel, chociaż tutaj postawiłam na pikotki zamiast niektórych józefinek i dorzuciłam od siebie trochę błędów i  koralików;-)

A na samym końcu usupłałam  jeszcze dzwoneczek, który do tej pory, nie wiedzieć czemu, nazywałam choinką, a który czekał na swoja kolej dobre dwa lata zalegając w czeluściach dysku. Niestety nie wiem, kto jest autorem wzoru. Tutaj też przemyciłam SCMR, dzięki któremu udało mi się usupłać zawieszkę dzwonka bez odcinania nitki, chociaż chyba nie do końca dobrze to się układa.

Jak widać trochę mi jednak łzy przeszkadzały, bo nie wszystko wyszło jak bym chciała, ale zapasy śniegu choinkowego trochę się wzbogaciły, a ja czekam na efekty terapeutyczne swojej miłości do frywolitki.

Oby były szybkie i spektakularne, bo do weekendu coraz bliżej:-D

Pozdrawiam:-)