Wszystko, co kocham ;-)

Wszystko zapewne nie, bo jest tego całkiem sporo i chociaż kocham też sobie "popisać", to obawiam się, że wszystkiego nie udało by się opisać w jednym poście nawet mnie.;-)

O tym, że kocham morze właśnie wtedy gdy cichnie  turystyczny gwar pisałam wiele razy, pisałam też o swojej, trochę niespełnionej, miłości do górskich wędrówek. O tym, że kocham frywolitkę, wie każdy, kto czasem do mnie zagląda. I o tych trzech miłościach chciałabym Wam dziś opowiedzieć.

W miniony, ciągle letni, chociaż wrześniowy już weekend udało mi się zrealizować plan krótkich "wakacji po wakacjach".  Nadmorski wypad pozwolił nacieszyć oczy widokiem najpiękniejszego morza na świecie (to subiektywna ocena, bo w sumie innego morza nigdy nie widziałam;-)). Góry i frywolitkę wrzuciłam do plecaka, który towarzyszył mi w wielogodzinnych spacerach. W ten sposób pogodziłam trzy, na pozór odległe od siebie światy.

Z tej mieszaniny powstały frywolne zakładeczki, też trzy;-)

Autorką wzoru mojego ulubionego serduszka jest Iren Woo.

Przymierzyłam się też do frywolnych bloczków;-)

A góry jak widać były ze mną w postaci książki.

"Spod zamarzniętych powiek" to opowieść himalaisty Adama Bieleckiego, tego, który po dość głośnej medialnie akcji uratował pod Nanga Parbat życie Elisabth Revol.  Książka powstała trochę wcześniej, więc nie ma w niej opisu tej  nocnej wspinaczki, ale jest mnóstwo innych historii związanych z górskimi wyprawami. Czytając te opowieści można posmakować nie tylko szczegółów wspinaczki w górach wysokich ale także towarzyszących im emocji, problemów, zagrożeń i zwykłej, wysokogórskiej codzienności. Ale nie jest to tylko opowieść o górach. Książka Adama Bieleckiego to świadectwo niesamowitej pasji, możliwości zdobywania tego, co wydaje się być niemożliwym dla człowieka a przede wszystkim tego, że każde, choćby najbardziej szalone marzenia, można spełnić. Przepiękne zdjęcia dopełniają całości i pozwalają uciec w góry, nawet siedząc na nadmorskiej plaży. Polecam wszystkim,  nawet - a może w szczególności - tym, którzy za górami nie przepadają.

Mam takie "małe" marzenie, które od zawsze bardziej uważałam za zupełnie nierealną mrzonkę. Chciałabym zobaczyć Himalaje. Póki co nie byłam nawet w Alpach;-), ale przecież marzenia nie muszą być racjonalne, to ich największa zaleta. Mam też kilka innych szalonych marzeń więc kończąc oficjalnie sezon wakacyjny zostawiam Was z moją kolejną "miłością" czyli zdjęciami z wrześniowej bałtyckiej plaży i lecę nadrabiać zaległości w pracy. 

Bo przecież ktoś na te marzenia musi zarobić:-D

Pozdrawiam:-)