Zapach maja.

Mało mnie tu ostatnio, zagubiłam się w majowym ogrodzie. Obfitość maja to coś co mnie lekko otumania, wyłącza rozsądek i uruchamia jakieś nieziemskie siły pchające "do łopaty", więc biegnę co dzień z pracy... do pracy. Kiedy jeszcze niebo funduje nam piękną pogodę pozwalającą delektować się widowiskiem, chłonąć świeżą zieleń, kolory kwiatów a przede wszystkim zapach, to przepadam i nie ma mnie dla nikogo:-) Po okresie zimowego niebytu, ten zapach soczystej zieleni, majowych bzów i szalejącej kwieciem wisterii wydaje się niesamowicie intensywny. Podobno węch to najstarszy ze zmysłów, nauka mówi, że razem ze smakiem należy do grupy zmysłów chemicznych. Może dlatego poczęstowana chemią straciłam te dwa zmysły na kilka długich miesięcy. Na szczęście była wtedy zima, więc świat w zasadzie nie pachniał;-). Za to dziś zapach i smak doceniam podwójnie. Nigdy nie byłam i pewnie już nie będę, specjalistką od kreowania smaków (raczej kiepska ze mnie kucharka;-)) rekompensuje to sobie swoim wiosenno-letnim światem zapachów. A wieczorami, jeżeli tylko czas pozwala przysiadam pod bzem i odpoczywając od "łopaty" czytam albo supłam, bo akurat z czółenkami najłatwiej się zabrać w plener. Z tej bzowej inspiracji  dwa frywolne kompleciki usupłałam. Niby podobne, ale każdy inny. Pierwszy już ma nową właścicielkę, a mnie zostały tylko zdjęcia...

Drugi powstał trochę z rozpędu i chyba należy do mnie;-)

Bzy powolutku przekwitają, chociaż zapach ciągle unosi się w nagrzanym powietrzu. Wisteria, zwana też glicynią,  posypuje ziemię fioletowym śniegiem, ale wciąż czaruje nie tylko zapachem  ale i widokiem. Posyłam Wam troszkę tych moich czarów mając nadzieję, że chociaż w części usprawiedliwią ten mój blogowy niebyt. Myślę, że kiedy te zapachy trochę ucichną, a ja nacieszę się dostatecznie majem i wiosną znów na dobre rozgoszczę się blogowym świecie.

Pozdrawiam:-)