Wszyscy chcą kochać;-)

Tak twierdzi melodyjnie królowa Maryla, chociaż rewelacyjny w swojej prostocie tekst do tej piosenki napisała Kasia Nosowska. Jeśli idzie o przebogaty świat rękodzieła, to osobiście jestem bardzo kochliwa. Czego się nie złapię, to się zakochuję. Czasem powoli, dojrzale i na długo, a czasem szaleńczo, chociaż na krótko jak małolata. Mnóstwo mam też w tej dziedzinie miłości platonicznych, których z premedytacją nie próbuję i czekam cierpliwie, aż mi przejdzie. Twórcza monogamia na szczęście nie obowiązuje i można sobie kochać do woli, a właściwie to do czasu;-), bo braki w dziedzinie czasu niewątpliwie trzymają w ryzach rozsądku tą moją kochliwość. 

Frywolitka zdecydowanie należy do tych miłości dojrzałych. Wcale nie łatwo było ją pokochać. O ile z frywolitką igłową dogadałam się dość szybko, o tyle moje pierwsze randki z czółenkiem do przyjemnych raczej nie należały. To był taki okres w moim życiu, kiedy miałam dużo czasu na przyjemności, więc nie dałam za wygraną i kiedy wreszcie załapałam o co chodzi z tym magicznym supłaniem nitek, to zakochałam się na poważnie i chyba na wieki:-). 

Dawno frywolitka na moim blogu nie gościła, ale skoro Justynka>> i Renia>> postanowiły zmobilizować wszystkich do supłania rozpoczynając cykl kolejnej zabawy z frywolitką>>, to chociaż troszkę drobiazgu sobie wczoraj wieczorem posupłałam próbując odgonić jesienną niemoc, która mnie ostatnio prześladuje. Na jakieś ambitne prace nie mam siły i czasu oczywiście, ale wysupłałam  dwie skromniutkie pary kolczyków, które jak na frywolitkę przystało składają się z kółeczek i łuczków;-) zgodnie z tematem wrześniowego odcinka cyklu "Kocham frywolitkę". Obie pary są niebieskie, bo jako wielbicielce dżinsów zawsze niebieskie mi pasują  i obie wykorzystują ten sam znany i prosty wzór rombu, który trochę zmodyfikowałam, tak aby kształt był  bardziej wydłużony, a całość nie za duża. Zdjęcia kiepsko oddają rzeczywisty odcień niebieskiego kordonka, ale cóż, jesień;-)

Pierwsze ozdobiłam miedzianymi koralikami...

a drugie jasnym kulkami howlitu.

A żeby nie było tak zupełnie "przerombane";-) ze starszych niepublikowanych zapasów kolczyków dorzucam jeszcze do zabawy dwie inne pary.  Małe czarne, które powinny mieć inne, oksydowane bigle, ale zawsze zapomnę je dokupić robiąc zapasy.

i na przekór pogodzie bardzo letnia para, która powstała jako test cieniowanego kordonka Babylo 20.

Mam nadzieję, że tyle kółek i łuczków wystarczy, aby chociaż skromnie potwierdzić moją miłość do frywolitki. To jeszcze banerek i rodzinny kolaż.

A skoro przy frywolitce jesteśmy, to wypada się wreszcie  pochwalić pięknym  komplecikiem, który dostałam od Justynki w nagrodę za teoretyczną znajomość atrakcji podróżniczych Europy. Justynko bardzo dziękuję, już lekko znoszony;-)

To miał być krótki, szybki post, ale chyba mi nie wyszedł;-) więc na koniec jeszcze jedna para kolczyków. Odkopałam wczoraj w zapasach dwie sówki, które kupiłam równo dwa lata temu odwiedzając jesienią Bałtyk. Miałam wtedy wobec nich ambitne plany makramowe, ale jak widać ta miłość mi na razie przeszła, więc żeby się te mądre ptaki nie marnowały powiesiłam je zwyczajnie na biglach i doczepiłam srebrne zawieszki. W sumie nawet mi się podoba, bo nic nie odciąga uwagi od misternie ozdobionych  sówek.

Pozdrawiam życząc udanego tygodnia
i przepraszam, że ostatnio tak mnie mało w blogowym świecie.