Slow work.

Podoba mi się to sformułowanie;-) Idea "powolnej pracy" ma chyba w naszym kraju małą szansę powodzenia. Myślę, że przynajmniej statystycznie, ciągle za mało zarabiamy by pozwolić sobie na pracę w rytmie slow. Zbyt często o wynagrodzeniu decyduje ilość pracy, a niekoniecznie jej jakość. W zasadzie pewne kroki w kierunku slow work nawet niedawno poczyniłam, ale przyznam, że jak na razie zmiany tempa życia jakoś specjalnie nie zauważyłam, może poza tym, że ubyło mi w portfelu i na pewno będę musiała slow wydawać;-).

Samo słowo kojarzy mi się bardzo przyjemnie, chciałabym umieć "być slow", ale niestety wciąż jestem fast: fast work, fast relax, fast (a właściwie short:-D) sleep a nawet fast food, ale w sensie czasu na posiłek, bo o jakość jedzenia staram się dbać.

Dziś, również w rytmie fast wpadam na bloga, żeby pokazać Wam pracę, która powstawała bardzo długo i bardzo wolno (tutaj pokazywałam początek>>). Raz, że nie specjalnie musiałam się spieszyć, bo to coś dla mnie, a dwa, że wzór był dość pracochłonny. Po raz pierwszy zobaczyłam podobną chustę na Pintereście, idąc po śladach dotarłam na bloga mijocrochet.wordpress.com>>, gdzie oprócz świetnych prac szydełkowych znajdziecie również wzory.

Postanowiłam przetestować jeden z bardzo modnych ostatnio kolorowych motków. Włóczka Scheepjes Whirl (u mnie numer 755) charakteryzuje się pięknym efektem ombre. Kolory delikatnie się przenikają a łączenia dzięki odpowiedniemu skrętowi nitek są niemal niewidoczne. Cena może trochę odstraszać jak na mieszankę bawełny i akrylu, ale jeden motek (1000 m) ma z założenia wystarczyć na całą chustę, szal czy na przykład spódnicę. Wzór, którym się posłużyłam, dał chustę o wymiarach: 1,5m x 75cm (bez chwościka;-)) myślę, że w przypadku prostszego wzoru, chusta byłaby zdecydowanie większa. Efekt końcowy "slow dziergania" kolorowego motka wygląda tak:

Podczas robienia zdjęć zmokłam jak kaczka, bo oczywiście padało (pod drzewami trochę mniej;-)), ale znalezienie jakiejś słonecznej, popołudniowej chwili graniczy ostatnio z cudem, a prognozy nie zapowiadają nic lepszego. Stalowe niebo, wilgoć i zimno, czyli lato w pełni:-).

Znów jakoś tak wyszło, że zupełnie niezamierzenie wpasowałam się w Wyzwanie Szuflady>>, oczywiście z przyjemnością dołączam do zabawy.

Jestem bardzo "chustolubna", a ta chusta z efektem przenikania kolorów spodobała mi się wyjątkowo więc na swoje pięć minut czeka już kolejny motek, tym razem w odcieniach jesiennych, ale postanowiłam, że nie będę się spieszyć. 

"Bo życie przecież po to jest aby pożyć"..., najlepiej w rytmie slow;-)

Pozdrawiam:-)