Lato, echże ty...

Lato mamy bardzo kapryśne. Częstuje nas niezmiennie skrajnymi zmianami pogody i temperatury. Czy to przyroda próbuje dorównać temu co dzieje się ostatnio wokół nas, czy możne na odwrót...?

Przyznam, że takiej wichury i ulewy jak przetoczyła się nad nami w czwartek, chyba nie pamiętam. Równo dwanaście godzin nieustająco ulewnego deszczu i niszczycielskiego wiatru skutecznie pozbawiło mnie prądu, telewizji, dostępu do sieci i oczywiście narobiło sporych szkód w ogrodzie.  Na pocieszenie pozostaje to, że te braki w zdobyczach cywilizacyjnych pozwoliły mi bez wyrzutów zająć się tym co lubię. Nadrobiłam sporo robótkowych zaległości i teraz będę Was nimi męczyć ;-)

Dzisiaj przyroda poczęstowała nas słońcem i przyjemną temperaturą więc i u mnie będzie wiosennie.

Pochwaliłam się kiedyś że zaczęłam supłać Renulkową serwetkę frywolitkową Wiosna 2016 >> Życie zweryfikowało mój zapał i szybko się zagubiłam w kolejnych rządkach, ale w czwartek udało mi się doprowadzić swoje supłanie do momentu, w którym postanowiłam serwetkę zakończyć. Moja wiosna to zaledwie ośmiorzędowa wiosenka, ale i tak jestem z niej dumna;-),  poza tym, taki rozmiar doskonale mi odpowiada, bo serwetka już zdobi szafkę w przedpokoju. Kiedyś usupłam sobie taką wielką, kilkunasto-rzędową na stół do pokoju, nawet już odpowiednie nici zakupiłam, bo ten kordonek, z którego supłałam, nie bardzo się nadawał i sprawił mi sporo problemów. Nici i kilka innych błędów, które popełniłam po drodze sprawiły, że ostatni, czyli ósmy rządek tak bardzo falował że bałam się, że jeżeli  pociągnę dalej to swoje supłanie, to nie uda mi się nawet przy krochmaleniu i naciąganiu zrobić z tego płaskiej serwetki. Tym sposobem mam swoją Wiosenkę 2016 w wersji mini:-)

A wygląda tak...

 

Jak dla mnie serwetka wcale nie jest taka mała, bo ma 34 cm średnicy i jest, póki co, zdecydowanie największą moją pracą frywolitkową. Bo ja się raczej specjalizuję w drobiazgach frywolitkowych i bardzo lubię widzieć szybko efekty pracy;-) Serwetkę dorzucam do ostatniego odcinka>> naszej wspólnej nauki frywolitki prowadzonej przez Renię>> i Justynkę >>.

Nauka się kończy, ale to czego się nauczyłyśmy pozostaje. Dziewczyny bardzo Wam dziękuję za poświęcony czas i wspólną zabawę, dzięki której nauczyłam się czegoś, co przez długi czas wydawało mi się nieosiągalne. Przyrzekam uroczyście, że czółenka nie porzucę, nawet sobie ostatnio kilka dokupiłam:-).

A jeśli idzie o drobiazgi, to jeszcze tego samego, ciemnego, wietrznego popołudnia usupłałam kolejną zakładkę, bo wszystkie mi się ostatnio rozeszły. Wypróbowałam ten prosty wzór>>

 

Pozdrawiam serdecznie życząc słonecznego, a przede wszystkim spokojnego weekendu i zapraszam na ciacho, takie jak lubię najbardziej (a w zasadzie tylko takie umiem zrobić;-)) czyli szybkie, łatwe a przepyszne.
Specjalnie dla Was świeżutkie, jeszcze ciepłe, muffiny z jagodami ;-)

Ola