Mikrokosmos ;)

Kwiecień skutecznie zafundował mi odwyk od blogowego świata. Nie wyrabiam się w pracy, nie wyrabiam się w ogrodzie, a w domu mam pobojowisko:-) Na dokładkę próbując jakoś ogarnąć to wszystko łapię wszystkie możliwe infekcje, jakie tylko pojawią się w zasięgu wzroku. Ale na szczęście już za dwa tygodnie duża część moich obowiązków zawodowych pójdzie w świat :-). 

Korzystając z pięknego przedpołudnia uciekłam do ogrodu. Popołudniowy deszcz trochę pokrzyżował moje ambitne plany, ale dzięki temu mogę bez wyrzutów sumienia odpocząć i nadrobić chociaż po części blogowe zaległości. Moje osobiste rękodzieło czeka na lepsze czasy, a właściwie na czas jakikolwiek, za to mogę się pochwalić pięknym rękodziełem, którym zostałam obdarowana. Swego czasu pisząc komentarz pod postem na blogu Reni>> zachwyciłam się haftowanym kominiarczykiem, którym Renia została obdarowana przez Danusię z bloga dorianowo.blogspot.com>>
A w tym naszym zdecydowanie lepszym, blogowym świecie  wystarczy wypowiedzieć życzenie...

Mój Pan Kominiarczyk oprawiony w drewnianą ramkę z odzysku (moje jedyne rękodzieło w tym miesiącu;-))  już ze mną mieszka i wita gości wchodzących do domu:-) Trochę mało fachowo go oprawiłam, ale bardzo mi się do niego spieszyło i obiecuje, że  przy czasie się poprawię. Poprawię też zapewne ramkę, która wyszła mi trochę za ciemna.
Ale to wszystko szczegóły, i tak najważniejszy jest kominiarczyk :-)

Docelowo zawiśnie troszkę wyżej - czyli na ścianie;),  jako typowa blondynka unikam wiertarki i muszę poszukać jakiegoś męskiego pierwiastka. A oprócz kominiarczyka w ekspresowej przesyłce od Danusi znalazł się jeszcze jeden przepiękny haft.

Temu już też wynalazłam rameczkę, tylko muszę ją najpierw odnowić. Przyznam, że studiowałam te hafty chyba z godzinę, krzyżyki są tak misterne i drobniutkie, że właściwie ich nie widać. Jak dla mnie mikrokosmos w najczystszej postaci...

A całości przesyłki dopełniła śliczna, wiosenna karteczka, oczywiście haftowana...

Danusiu Kochana! Bardzo, bardzo dziękuję!

Jak widać zdjęcia zrobiłam w ogrodzie. Po deszczu na chwilkę wyszło słońce więc skorzystałam z okazji żeby pobiegać z aparatem. Oglądając zdjęcia przed napisaniem tego posta uświadomiłam sobie, że chyba właśnie blogowanie sprawiło, że trochę inaczej patrzę na świat. Moja ogrodowa przygoda trwa od dobrych kilkunastu lat, ale dopiero zdjęcia, które czasem pstrykam żeby się z Wami podzielić tą moją "przyziemną" pasją sprawiają, że tak uważnie przyglądam swoim roślinkom. Więc jeśli macie jeszcze odrobinę czasu to zapraszam do mojego zielonego mikrokosmosu;-)
Bo wiosna już czaruje...

A przede wszystkim obiecuje...

I nawet niekoniecznie proszeni goście i deszczowe chmury nie psują tego wiosenno - optymistycznego obrazu...

Ponieważ nie wiem kiedy tu znowu wpadnę, to przyznam się jeszcze na sam koniec, że się zakochałam:-) Odkryłam zupełnie przypadkiem i nie mogę przestać słuchać. Cała płyta jest według mnie fenomenalna i trudno wybrać najlepszą piosenkę, ale może ta, wbrew pozorom bardzo optymistyczna...

Pozdrawiam:)

Ola