Mam kota...

na punkcie gazet;) Wiedzą to zapewne wszyscy, którzy czasem do mnie zaglądają. Nic więc dziwnego, że staram się te moje ulubione rządki literek przemycać w różnych pracach, niekoniecznie plecionych, tym bardziej, że plotę ostatnio rzadko. Głównie z braku czasu, ale chyba także dlatego, że trochę się manualnie rozwinęłam i pęd do nauki  nowego pcha mnie w strony mniej gazetowe. Ale papier kocham niezmiennie, wiec dziś znowu będzie druk, chociaż nie pleciony;)

Kolejnym dziewiątym już  tematem wspólnej nauki decu>>, prowadzonej przez Renię>>  i Justynkę >> jest transfer zdjęć. 

Akurat transfer, szczególnie literek:) jest chyba najbliższą mi częścią tej techniki. W transferowanie zdjęć zdarzało mi się również bawić i to kilka razy (na przykład tutaj>>). Wielu z tych prac nie publikowałam na blogu przede wszystkim z powodu oporów związanych z publikacją zdjęć. Ale skoro Renia zadała transfer zdjęć, a ja nie wiem czy się wyrobię z czymś zupełnie nowym (chociaż kusi;)) to postanowiłam pokazać jedną z takich prac, dla której zgody na publikację nie musiałam szukać daleko. 

Transfer na wyklejankach  ma to do siebie, że wymaga wielokrotnego lakierowania przed naniesieniem zdjęcia, tak aby zgubić krawędzie kawałków papieru i  uzyskać idealnie gładką powierzchnię. Ale jak się ma kota na punkcie gazet, to trzeba się pomęczyć;)

Praca powstała latem, kiedy słoneczko ślicznie przygrzewało i wszystko schło w tempie ekspresowym więc malowanie i szlifowanie kosztowało mniej czasu. Zdjęcie zostało najpierw wycięte i obrobione komputerowo,  ale było dość kiepskiej jakości, bo robione pod słońce.

Do kompletu zrobiłam wtedy jeszcze taki drobiazg, tym razem zdjęcie było zdecydowanie wyraźniejsze.

 

Mam w swojej kolekcji  jeszcze kilka takich prac, robionych na zamówienie i chyba nawet trochę lepszych, ale te z racji konieczności ochrony wizerunku pozostaną w moich prywatnych zasobach;) Chciałabym jeszcze spróbować zabawy z postarzaniem zdjęć, tylko chyba w innym terminie, bo w końcu czas się zabrać za tematy świąteczne;)

A co do kota..., to taki u mnie ostatnio zamieszkał w  obejściu;)

Trochę mnie ostatnio mniej w blogowym świecie, więc przepraszam jeśli nie do wszystkich udaje mi się dotrzeć i tym bardziej dziękuję za tyle przemiłych komentarzy pod moim ostatnim postem z refleksyjnym światełkiem.
Życzę i Wam i sobie oczywiście;), żeby ta cała przedświąteczna gorączka, która za chwilę nas dopadnie nie pozbawiła nas zupełnie czasu wypoczynek i refleksję.

Pozdrawiam serdecznie:)

Ola