Na ucho...

...Wam powiem, że jak to zwykle bywa, zostawiłam sobie odrobienie wrześniowych "zadań domowych" na ostatnią chwilę. Miałam nawet taką pokusę, by tym razem skorzystać z uczniowskich przywilejów i  "wziąć sobie kropkę", ale moja wrodzona ostrożność szepnęła mi do ucha, że nic nie zapowiada, aby następne miesiące miały być bardziej obfite w czas wolny, więc może niech ta kropka sobie  poczeka na gorsze czasy. W końcu nigdy nie jest tak, żeby już nie mogło być gorzej;)

Nie będą to wielkie dzieła;) a raczej skromne maleństwa doskonale oddające ilość czasu jaką mogę ostatnio poświęcić na przyjemności.

Zacznę od zadania z nauki frywolitki, którą prowadzą Renia>> i Justyna>>. W tym miesiącu tematem zadania>> była frywolitka dwukolorowa. Wysupłałam sobie kolorowe maleństwa "na ucha" ;)

W sumie, to jak na kolczyki one wcale nie są takie małe. Nie są też do końca takie, o jakie mi chodziło, bo to pierwsze kolczyki w moim wykonaniu, ale postanowiłam nie narzekać tylko poćwiczyć na kolejnym egzemplarzu. W ten sposób powstały następne kolczyki, w kolorach bardziej jesiennych.

Te też nie pozbawione błędów i może dlatego zarwałam jeszcze jedna nockę i wysupłałam sobie jeszcze dwie pary, ale te są nie na temat, więc nie będę zgrywać prymuski;) i pokażę innym razem.

Mam nadzieję, że moje minimalistyczne podejście do zadania frywolitkowego...

...zostanie przyjęte, bo chęci miałam ogromne tylko ten wrzesień taki krótki się okazał;).

Jeszcze większym minimalizmem wykazałam się w szkole Joasi>>, która mobilizuje nas do nauki makramy. Zadanie łatwiutkie:) >>

Węzeł frywolitkowy opanowałam dawno temu, zanim nauczyłam się supłać frywolitki z użyciem igły i czółenka. Tak już mam, że żeby się czegoś nauczyć, muszę to najpierw dobrze zrozumieć więc moje pierwsze frywolitkowe węzełki supłałam "na palcach". Na lekcji makramowej też powstało coś do ucha. Prościutkie kolczyki, czyli niebieskie kulki howlitu oplecione brązowym sznurkiem, bardzo lubię to połączenie kolorystyczne.

Chciałabym obiecać uroczyście poprawę następnym razem i większe zaangażowanie w zadania, ale się nie zanosi;) więc może lepiej  podaruję sobie obietnice.

Jutro mam w planach poleżeć na kanapie i pobiegać po blogowym świecie (to się nazywa czynny wypoczynek;)) Zostało mi na ten miesiąc jeszcze zadanie z decu,  nawet mam pomysł i potrzebę, tylko czasu niewiele zostało, więc mogę się nie wyrobić w terminie. Najwyżej "kropkę" wezmę:) 

Pozdrawiam serdecznie i zmykam do prac domowych,
Wielka sterta prania do prasowania patrzy na mnie litościwym wzrokiem.

Brrr..., nie cierpię prasować:)
Ola