Kamień (z recyklingu) i frywolitka, czyli szkoła cierpliwości:)

Połączyć kamień (lub cokolwiek innego) z frywolitką, takie zadanie domowe wymyśliła na ten miesiąc  Justyna>> w ramach wspólnej nauki w zabawie "Oswajanie frywolitki">>. Okrasiła wszystko pięknymi inspiracjami, które dla mnie wyglądały tak nieziemsko, że sama nie wiem, czy bardziej mnie przeraziły, czy zmotywowały:) Bo ja nawet z koralikami jeszcze nigdy nie próbowałam supłać, a tu od razu kamień i to duży...

Pierwsza myśl... nie mam kamieni... nic prostszego, trzeba kupić... ale jakie? Wybór ogromny, ceny niemałe  a jak nic mi  z tego nie wyjdzie, to zostanę z kamieniami i dziurą  w budżecie. Postanowiłam więc, zanim zabiorę się za "prawdziwe" kamienie, potrenować na odpadach. Poszukałam w swoich zbiorach i znalazłam jakąś blaszkę z ornamentem, kamienne serduszko z wisiorka, który bardzo lubiłam i tak często nosiłam, że się rozleciał i różnej maści korale i koraliki. Niech żyje zbieractwo:)

Podejść było kilka, jeśli nie kilkanaście, bo stale coś robiłam nie tak, ale przecież na tym polega nauka. 

Blaszkę postanowiłam otoczyć czarnym wzorem i dodać jakieś koraliki. Nie miałam dostatecznie cienkiego kordonka, więc zmierzyłam się jedwabnymi nićmi. Efekt dają rzeczywiście ładny i delikatny (na zdjęciach nie bardzo to widać), ale w obróbce są dość trudne, bo śliskie, więc moja cierpliwość została wystawiona na podwójną próbę. A efekt...

 

nie jest idealny, i co nieco bym jeszcze poprawiła,  ale nici się skończyły (na szczęście:))

Z obrabianiem serduszka, też lekko nie było, bo dość solidne i grube z mocno zaokrąglonymi brzegami nie bardzo chciało mi w tej frywolitce siedzieć. Po trzech próbach postanowiłam, że nie jest najgorzej i mam dość:)

Wczoraj oglądając mecz piłki ręcznej,  trochę się pobawiłam ze zwykłym dużym koralikiem. Efekt na razie mniej więcej taki, jak wynik meczu, ale następnym razem będzie lepiej, czego życzę sobie i naszym szczypiornistom.

Powiem szczerze, że mimo, iż szło mi opornie to strasznie mnie ta zabawa z koralikami i kamieniami wciągnęła. Na banerku zabawy jest przepięknie oprawiony przez Dorotę>>  plaster agatu i taki wisior mi się marzy :)

Zakupy już poczyniłam, kamienie zamówiłam i zapewne to nie koniec moich prób, tym bardziej, że lubię jak mi coś wisi u szyi:)

Dziękuje serdecznie za ogrom komentarzy i wszystkie miłe słowa pod poprzednim postem. 

Biegnę nadrabiać blogowe zaległości, bo widzę, że wszędzie praca wre i szkoda by było coś przegapić. 

Pozdrawiam:)

Ola