Twórcza zazdrość:)

Sentyment do rzeczy niepowtarzalnych i robionych ręcznie miałam od zawsze. Kiedy sama zaczęłam wyplatać z papieru i wsiąknęłam na dobre w blogowy świat hande-made z zazdrością (oczywiście pozytywną:)) podziwiałam twórcze zapędy innych, tych którzy szyli, dziergali, malowali, wyklejali, nawlekali... Kusiło mnie żeby spróbować, ale o znalezieniu czasu na to wszystko mogłam jedynie pomarzyć, ledwie starczało go na moje papierowe szaleństwa.

"Uważaj o czym marzysz, bo marzenia się spełniają" przypomniała ostatnio Małgoś>>. Moje marzenie o wolnym czasie właśnie się spełnia,  zupełnie nieoczekiwanie i nie  tak jak bym tego chciała, ale mam ostatnio dużo czasu wolnego.

Skuszona delikatnymi cudeńkami, które podziwiam od jakiegoś czasu na blogu Klimju (paperafterhours.blogspot.com>>) i odpowiednio przez nią zmotywowana:) postanowiłam spróbować frywolitki. Zamówiłam igły oraz trochę nici  a czekając na przesyłkę wyplotłam sobie   koszyk do przechowywania tego sprzętu. Paczka dotarła tak sprawnie, że nie zdążyłam go pomalować i wykończyć, ale już swoją funkcję spełnia.

Ostatnie kilka dni cierpliwie plątałam te nitki  (dosłownie i w przenośni) przerabiając różne kursy znalezione w sieci. Muszę przyznać, że strasznie mnie wciągnęło:). Jeszcze nie wychodzi mi to tak jak bym chciała i raczej testuję niż tworzę,  ale pierwsze "dzieła" już są;)
 

Wszystkim, którzy - jak ja - lubią humor Wojciecha Manna,  radiową Trójkę i stary dobry rock,  polecam gorąco książkę, która pozowała mi do zdjęć : "Rock Mann - czyli jak nie zostałem saksofonistą" .

Pozdrawiam i idę ćwiczyć dalej to moje plątanie, bo marzą mi się frywolitkowe śnieżynki na choinkę, a do tego to jeszcze bardzo mi daleko :)