Lawendowe popołudnie

Dzisiaj nie będzie o papierowej wiklinie:) no może poza jednym starym koszyczkiem, który wystąpi na zdjęciu. Komplecik do kuchni, o którym ostatnio pisałam plecie się cały czas, choć przyznam, że po tych kolorowych wyplatankach, plecenie z szarej gazety trochę mnie nudzi. No ale mam nadzieję, że dobrnę do końca i oczywiście się pochwalę, jeżeli będzie czym:)

Lato w pełni, a ja od dziś urlopuję na całego:) Zaczęłam jak zwykle od lawendowych zbiorów  w ogrodzie. Zawsze uwielbiałam zapach lawendy. Odkąd odkryłam, że na moich piaskach lawenda rośnie cudownie i w ogóle nie trzeba (a wręcz nie wolno)  jej podlewać to zakochałam się w niej jeszcze bardziej. Pierwszy zbiór zawsze przeznaczam na susz do woreczków, może wtedy dłużej cieszyć oczy na krzaczkach, bo kwiatki mogą sobie w pełni rozkwitnąć. Przy drugim kwitnieniu zbieram nierozkwitnięte kwiaty, które przeznaczam na bukiety i wianuszki.

Jak już wspominałam nieraz, szyć zupełnie nie potrafię i te woreczki do lawendy to jest chyba jedyna rzecz jaką próbuję  uszyć na maszynie (oczywiście z różnym skutkiem). Kiedyś zupełnie przypadkowo natknęłam się gdzieś w sklepie na lawendowe fusetki, które z powodzeniem mogą zastąpić woreczki i nie wymagają szycia a plecenia:). Mogę z całą pewnością powiedzieć, że fusetki to były moje pierwsze wyplotki bo o istnieniu papierowej wikliny jeszcze wtedy nie miałam pojęcia:). Dzisiaj, przy popołudniowej kawie powstała pierwsza tegoroczna fusetka, ta jest z szerokiej i dość ciemnej tasiemki, ale akurat innej nie miałam pod ręką (jutro trzeba na zakupy) . 

Na fusetki najlepiej nadaje się lawenda o długich łodyżkach, robi się je ze świeżych kwiatów, pachną obłędnie przez cały rok i dłużej. U mnie lawenda na fusetki na razie czeka sobie na krzaczkach i jak widać nie tylko ja uwielbiam jej zapach:)

No a na koniec, coś co kocham równie mocno jak lawendę czyli moja kolejna hortensja, tym razem ta wpisująca się najlepiej w klimat posta - czyli niebieska.

Pozdrawiam:)