Komunikacja obrazkowa.

Śmiało można by rzec, że komunikacyjna rzeczywistość, w której przyszło nam żyć, wróciła do sięgających starożytności korzeni. Tysiące lat po tym, jak zrezygnowaliśmy z hieroglifów znów w naszej codziennej komunikacji zaczynają zdecydowanie dominować obrazki. Ręka do góry, kto pisząc esemesowe pozdrowienia z wakacji nie dołącza zdjęcia rajskiej plaży tudzież innego widoku, który właśnie nas zachwycił, zamiast to wszystko opisywać używając setek słów. Dostępność i łatwość dokumentowania rzeczywistości za pomocą obrazów sprawia, że słowa pisanego używamy coraz mniej. Obraz jest szybszą, i jak się okazuje, zdecydowanie łatwiejszą w odbiorze dla naszego mózgu informacją. Poczynając od telewizji, internetu, portali społecznościowych a kończąc na instrukcji obsługi pralki, wszędzie wokół dominuje komunikacja zdjęciowo - filmowa, a sieciowe emotikony stały się globalnym językiem piktogramowym.

Czy to źle? Cóż, jako humanistka z przekonania;-) i przedstawicielka pokolenia wychowanego na podwórku a nie w sieci, bywa, że za słowem pisanym tęsknię (czego namacalnym dowodem są z pewnością moje przydługie posty:-)) ale myślę, że każda forma komunikacji ma swoje wady i zalety, a swego czasu krasomówca Platon, głosił wielką krytykę słowa pisanego, jako ubogiej formy komunikacji.
Z tej tęsknoty za słowem, słowem polskim szczególnie, zrodził się kiedyś w mojej głowie lekko szalony pomysł. Konkretniej mówiąc,  zrodził się pewnego upalnego popołudnia, kiedy próbowałam odszukać w sieci wzoru haftu, z krótką sentencją w języku polskim. Niestety mimo przekopania bogatych internetowych złóż, nie znalazłam nic wartego uwagi i naglona terminem skorzystałam z zapisanej krzyżykami sentencji w języku angielskim.
Pomysł na wzory haftów z językiem polskim w roli głównej przysnął zaś sobie w głowie tak szybko jak się narodził. Sygnał pobudki dała któregoś wieczoru, podczas internetowych pogaduszek, Ania>>, która wsparta aplauzem pozostałych współrozmówczyń, zmobilizowała mnie do przekucia pomysłu w czyn.
W ten oto sposób powstał plan na blogową zabawę "Abecadło z igły spadło" (zasady zabawy>>), 

którą logistycznie postanowiła ogarnąć Ania. Chwilkę później powstał mój pierwszy, bardzo amatorski i niepozbawiony błędów,  wzorek haftu  z sentencją o urokach domowych powrotów.
Zabawa z założenia ma być twórcza więc i ja swoje, kolorowe trzy grosze z uśmiechem do własnego wzoru dorzuciłam. Poprawiłam też błędy, które wyłapały dziewczyny (szczegóły opisała Justynka>>) oraz te, które sama dostrzegłam (dopracowałam odstępy między literami w słowie najpierw) i tak oto mam wersję haftowaną swojego wzorku.

 

Miałam z tym haftem trochę przygód "pralniczych" więc odrobinę zmarnowany jest, ale szczegóły Wam podaruję, ważąc słowa i długość posta:-)
Dodam jedynie, że krytyczne spojrzenie na moją wersję haftowaną zmobilizowało mnie do jeszcze kilku drobnych poprawek technicznych, które właśnie się robią i obiecuję, że każdy kto dołączył do zabawy i pochwali się wykonanym haftem otrzyma ode mnie wersję wzoru "dopieszczoną" i poprawioną. Czas też zabrać się za kolejny wzór, bo mnie Anka do roboty goni:-)

Ale zanim do projektów usiądę i kolejne słowa krzyżykami zapisać spróbuję, zmykam na spacer,
bo wiosna w środku zimy trwa w najlepsze!

Pozdrawiam:-)