Świąteczna kumulacja:-)

Bo święta wczoraj były dwa. Pierwsze zdecydowanie bardziej niszowe, znane wybrańcom i niewpisane w wiekowe tradycje, a drugie obchodzone od tysiącleci, niosące nadzieję  i chyba najważniejsze dla wszystkich, którzy wierzą, że nasze życie nie kończy się tu na Ziemi.
Pozwólcie, że zacznę skromnie, czyli od tego pierwszego. Światowy Dzień Frywolitki obchodzony corocznie 1 kwietnia uczciłam pracowicie kilka dni wcześniej supłając "zającową" bransoletkę dla Marysi. To ona ukrywała się w pudełeczku z poprzedniego posta. Wzór i kolory wybrała Marysia, ja tylko z prawdziwą przyjemnością powiązałam trochę supełków przedświątecznymi wieczorami.

Frywolny, podwójnie świąteczny upominek wraz z życzeniami powędrował na drugą stronę ulicy kilka chwil przed rozpoczęciem mojego świętowania Wielkanocy.

A to świętowanie było w tym roku zupełnie inne. Wiele razy miałam ochotę uciec przed około-świątecznym zabieganiem gdzieś daleko. Tylko jak tu świętować poza domem, który od zawsze był dla mnie nieodłącznym atrybutem Świąt? Dom pachnący ciastem, smakowitym jedzeniem i świeżo upranymi firankami. Dom odświętnie przystrojony w wiosenne kwiaty i wielkanocne dekoracje. Dom z suto zastawionym, wielkim stołem, przy którym nie milkną rodzinne rozmowy. Ciepły dom, do którego wraca się po długim świątecznym spacerze.

Czy można więc spędzić prawdziwie świąteczne chwile poza domem?

Okazuje się, że można...
Chociaż inaczej (ale bardzo smakowicie:-)) wyglądał świąteczny stół a niewielki pokoik był tylko namiastką ciepłego domu, do którego wracaliśmy po wyjątkowo długich, świątecznych spacerach.

Przyznam, że mimo zimowo - jesiennego chłodu wspomaganego morskim wiatrem były to wyjątkowo ciepłe i udane Święta w pięknej, chociaż nieco innej oprawie.

Bo czasem potrzeba trochę odwagi, a może szaleństwa by przekonać się, że dom to ludzie.  I nieważne gdzie nas rzuci los albo dziwne marzenie;-), nieważna pogoda i uprane firanki,  najważniejsze, że jesteśmy razem.

A co do chłodu, to jak widać, tutaj też wszystko zaczyna się i kończy się w głowie:-)

Pozdrawiam ciągle świątecznie chociaż już domowo:-)