Witajcie w nie mojej bajce;-)

Jakoś nie mogłam się zabrać za kolejny odcinek zabawy dla zakochanych we frywolitce prowadzonej przez Renię>> i Justynkę>>. Tematem lutowego odcinak jest frywolitka 3D, a przede wszystkim warstwy. Technika warstwowa, wykorzystywana głównie we frywolnej biżuterii, to nie jest moja bajka. Gdzieś w tym nagromadzeniu warstw ucieka mi  delikatność i lekkość, czyli te cechy, które we frywolitce kocham najbardziej. Poza tym, jak dobrze wiecie, jestem raczej wielbicielką prostoty i nic na to nie poradzę;-)  Tym razem moje minimalistyczne ciągoty nie bardzo chciały się  zgrać z tematem, ale w końcu jak się kocha kogoś lub coś, to z całym dobrodziejstwem inwentarza:-) Trzymając się tej zasady postawiłam na minimalizm w warstwach, rozmiarze i ilości. Usupłałam tylko dwie pary niewielkich kolczyków, starając się aby powstało coś, co pogodzi "bogaty" temat z moim prostym gustem. 

Jako pierwsze powstały kolczyki według wzoru Patrizii Pirocca. Wybrałam szmaragdowy, lekko cieniowany kordonek, to chyba z tęsknoty za wiosną, bo raczej w zieleniach chodzę rzadko.

Kiedy już przełamałam pierwszą warstwę frywolnych lodów,  to ze zdziwieniem stwierdziłam, że te warstwowe kółeczka mają nawet potencjał i przy skromnych nakładach;-) lekkość i delikatność wcale nie musi ucierpieć. Powstały wiec kolejne kolczyki, tym razem już wydumałam je sobie sama.

Gdyby luty był dłuższy, to może nawet poeksperymentowałabym dalej z tymi warstwami, ale skoro za chwilę się kończy, to do zabawy>>, tym razem u Reni, wędrują  skromne dwie pary kolczyków. 

Przypomniało mi się właśnie, że w temacie frywolitki przestrzennej popełniłam przed Świętami frywolny dzwoneczek, który powędrował na druga stronę ulicy i nie zdążyłam Wam go pokazać. Nie mam nawet zdjęcia więc pożyczam sobie od Marysi>> ;-)

  Tym sposobem temat frywolitki 3D uważam za zamknięty i czekam na następne wyzwanie.

No i na wiosnę, bo zima to też nie moja bajka i zdecydowanie mam jej dość:-)
Pozdrawiam:-)