Jego Wysokość:-)

Właśnie za oknem przetacza się kolejna wichura o dziwnym imieniu Herwart. Stacja meteorologiczna pokazuje u mnie porywy wiatru do 100 km/h. Strach wyjść z domu. Tak jest właściwie od wczoraj. Na przemian ulewy, słońce i wichury, albo wszystko naraz. Nic dziwnego, że ten wiatr, poza nie najlepszym samopoczuciem, przywiał mi do głowy pewien szalony pomysł. Postanowiłam pójść za przykładem plotących  pięknie i namiętnie koleżanek z Facebooka i upleść sobie skrzata. To pewne novum dla mnie, bo w dziedzinie rękodzieła, a szczególnie papierowej wikliny, uprawiam raczej sztukę mocno użytkową. Taki mam po prostu genetycznie zakodowany zmysł praktyczny, że nawet jeżeli  coś mi się podoba, to zawsze najpierw zadaję sobie pytanie do czego mi się to przyda, albo co ja z tym zrobię, jak już to zrobię. Tym razem postawiłam jednak na samą przyjemność i nie żałuję, bo bawiłam się świetnie przy wyplataniu i nadawaniu splotkom cech gnomiastych. Przedstawiam Wam więc gazecianego skrzata, mówcie mu Grzesiu, bo to podobno Grzegorz go przywiał:-). Zwał, jak zwał, mój papierowy gnom wyplótł się dość wysoki, zaliczył lakier i postrzyżyny, a potem, nie zważając na rozwiewającą mu brodę wichurę, wybrał się na jesienny spacer...

Oprócz tego, że jak wymarzony facet jest wysoki (dobre pół metra) i przystojny, jest też odrobinę praktyczny. Koszyk można napełnić albo schować pod kapeluszem butelkę jakiegoś trunku.

Skrzaty moich facebookowych inspiratorek możecie obejrzeć na ich fanpage'ach. Zapraszam na stronę inicjatorki pomysłu, czyli Alicji: Rurki z Makulaturki>> oraz plotącej równie pięknie Marysi: Koszyki i Wybryki>> . Gnom świąteczny pewnie niedługo zamieszka w obejściu a ja zabieram się za resztę, nie tylko świątecznych pomysłów. Tym razem będzie bardziej z mojej bajki, chociaż ta bajka o skrzatach też mi się podobała:-)

Pozdrawiam:-)