Późnym popołudniem.

Znów zaczął się dla mnie czas zabiegania, tego z sensem i bez. Dzisiaj było akurat bez;-) więc tym bardziej z przyjemnością przysiadłam późnym popołudniem w ogrodzie podelektować się odchodzącym latem.  Już za chwilę zacznie się "pół roku w mroku" stąd łapanie deficytowych tego lata promieni słońca jest mocno wskazane ze względów zdrowotnych;-)  Tylko roje komarów wychowanych na tegorocznej wilgoci i odpornych na wszelkie antykomarowe zdobycze cywilizacji zakłócają mocno te ostatnie, przyjemne chwile w ogrodzie. Miałam w planach wziąć do ręki czółenko, ale jakoś mi to supłanie szło opornie więc zamiast się męczyć pomyślałam, że wpadnę na bloga pomęczyć Was... kolejną sznurkową torbą:-) Polubiłam te sznureczki, nic na to nie poradzę. Mam na nie mnóstwo pomysłów, ale chwilowo siedzę po uszy w torbach.
Kolejna powstała dla sierpniowej solenizantki Marysi>> i wczoraj powędrowała - wraz ze mną i życzeniami oczywiście - na drugą stronę ulicy;-). Mnie się od razu skojarzyła z klimatami marynistycznymi, ale może dlatego, że marzy mi się wrześniowe morze. To morze które uwielbiam i za którym tęsknię, bez tłumów, upałów hałasu i zapachu oleju od smażenia ryb.
Na morze szans brak, to przynajmniej torbę morską sobie podziergałam;-)

d

Ciekawostką jest, że korzystając ze świeżo nabytego zapału szyciowego (bo o umiejętnościach na razie mówić trudno) sama uszyłam podszewkę, i to z kieszonkami :-D.  Na całe szczęście podszewki raczej nie widać, a co sobie potrenowałam to moje. Mam tylko nadzieję, że mój uszytek przetrwa próbę czasu i wypełnienia:-)

Morską torbę postanowiłam dorzucić do sierpniowego odcinka Cyklicznego Szydełka>> pod  hasłem "Dowolny wakacyjny projekt"

Przyjemnie było posiedzieć sobie dziś beztrosko późnym popołudniem i nacieszyć oczy  słonecznym widokiem z mojego ogrodowego "biurka".

Na pierwszym planie widać właśnie rozkwitający, ostatni letni krzew. Miniaturowa, zaledwie półmetrowa budlejka, która nadaje się nawet na balkon, bo można ja sadzić w pojemnikach. U mnie rośnie w gruncie więc jest dość rozłożysta ale wielkością rzeczywiście ustępuje innym odmianom. Za to zapach, uroda kwiatów i oczywiście "motyle przyciąganie" umilają niezmiennie ten późno letni czas.

Dodam jeszcze, odpowiadając na komentarze, które pojawiały się pod wcześniejszymi postami z budlejkami, że i mnie budleje przemarzały kilka lat z rzędu. Kiedy już chciałam z nich zrezygnować wyczytałam gdzieś, aby zabezpieczyć je przed mrozem usypując jesienią solidny kopiec z kory nad bryłą korzeniową. Tak też robię od trzech lat i wiosną po usunięciu kopczyka i mocnym przycięciu (wszystkie pędy ok 20 cm nad ziemią)  budleje pięknie odbijają, jeżeli nie z gałązek, to od zabezpieczonych korzeni. Polecam wypróbować:-)

Pozdrawiam już wieczornie

;

i banda komarów :-|