Zaczarowany ołówek.

Wstałam dziś rano, spojrzałam w okno i miałam ochotę wrócić do łóżka. Znowu stalowe niebo i ani promyka słońca. Taki bonus na powitanie weekendu ;-) Nie! Nie! Nie dam się listopadowej chandrze, w końcu mamy środek lata. Niech sobie pada, taniec w deszczu to przecież moja życiowa specjalność;-). Muzyka do ucha, dobre śniadanko, porządna kawa na podniesienie ciśnienia, ołówek w zęby* i do dzieła! W rytm padającego co po chwila deszczu z siłą wodospadu ogarnęłam domostwo, zrobiłam porządek w biblioteczce, wrzuciłam trochę słodyczy do piekarnika i nawet prasowanie zaliczyłam;-). W tym zabieganiu nie spostrzegłam, że popołudniowe niebo pojaśniało a zza chmur coraz śmielej zaczęło wyglądać słońce. Nie wiedziałam, że ten ołówek ma aż taką moc:-)
Czyste, pachnące deszczem powietrze, przyjemna temperatura i słońce, prawdziwie letni czas...

Zegar wypleciony na życzenie, miał mieć słoneczny ciepły odcień więc użyłam niezadrukowanych rurek z brzegów gazet i kawy jako barwnika. Kolor został zaakceptowany jako słoneczny i w poniedziałek letni czasomierz poleci w świat. Mam nadzieję, że nie razem ze słońcem. Ale w razie czego mam swój zaczarowany ołówek, kawusię, a i coś słodkiego jeszcze się uchowało;-)

*Podobno ołówek włożony w zęby, tak aby imitował uśmiech powoduje, że nasz mózg odbiera  sygnał radości i wzmaga wydzielanie endorfin, czyli hormonów szczęścia. Nawet jeżeli nie do końca ta informacja jest prawdziwa, to jeżeli z tym ołówkiem w gębie popatrzycie sobie w lustro, to gwarantuję, że humor Wam się poprawi:-D

Życzę Wam słonecznej, letniej niedzieli i równie pięknego tygodnia, bez konieczności używania zaczarowanego ołówka:-)