Makramik;)

Mam nieodparte wrażenie, że wakacyjny czas zawsze mija szybciej. Chyba zgodnie z powiedzeniem, że to co dobre, szybko się kończy. Póki co, mamy jeszcze kilka dni lipca, który funduje nam niezłą huśtawkę klimatyczną. W niedzielne popołudnie w wielu miejscach przeszły potężne nawałnice. Moja mieścina na szczęście nie ucierpiała, ale ja zaliczyłam "Twistera" na żywo podczas podróży samochodem. W każdym razie stojąc na uboczu, (jechać się oczywiście nie dało) zastanawiałam się czy pofrunę razem z gałęziami  przydrożnych drzew, czy raczej któraś z tych fruwających w powietrzu gałęzi przyfrunie do mnie. Jak widać żyję i nic z tych rzeczy się na szczęście nie wydarzyło, ale co przeżyłam to moje;). Łowcą tornad raczej nie zostanę, ten poziom adrenaliny jakoś mi nie przypadł do gustu. Zdecydowanie wolę spokojniejsze rozrywki, ot chociażby robótkowanie;)

Miesiąc dobiega końca, więc zabrałam się za odrobienie drugiego zadania z nauki makramy>> prowadzonej przez Asię z bloga Sznurki i koraliki>> Pomysłów miałam sporo, ale jak się okazało "w praniu" warsztat makramowy mam ciągle słabo zaopatrzony, szczególnie w koraliki, które w przypadku makramy muszą mieć większe otwory do przetykania grubszych sznurków. Moje koraliki takowych nie mają, zamówłam sobie nowe, ale na razie  większość pomysłów spaliła na panewce. Będzie więc  bardzo skromnie. 

Specjalnie dla siebie uplotłam małą "celebrytkę" z symbolem nieskończoności. Wielokrotnie posługiwałam się tym symbolem jako matematyk, znam dobrze jego historię i tysiące znaczeń. Dziś ma dla mnie znaczenie specjalne i nawet mi nie przeszkadza, że stał się modny i oklepany. Wykorzystałam szary, mieniący się sznurek, który "na żywo" przypomina srebro, chociaż na zdjęciach niespecjalnie to widać.

Druga bransoletka z lnianego sznurka, miała już bardziej odpowiadać tematowi zadania. Ale  z powodów opisanych powyżej nie do końca jest taka, jak miała być.  Splot nierówny, a zamiast koralików małe drewienka, które jako jedyne dały się  natknąć na podwójny sznurek.  

Panu ślimakowi się nie podobało, na widok bransoletki postanowił zwiać tak szybko, że zdjęcie wyszło niewyraźne:)

Jak widać, nie ma się czym chwalić.  Ale wrzucam swoje bransoletki  do zabawy, bo nie wiem, czy dam radę zrobić coś innego. Koraliki dopiero w drodze a do tego  koszyki zamówione "na cito" czekają;)

Przy okazji posta z pierwszym zadaniem>> napisałam, że odkryłam podczas pracy, iż z makramą miałam już do czynienia bardzo dawno temu, w szkole, na zajęciach praktyczno - technicznych. Jedno z moich ówczesnych dzieł odkopałam na strychu, ma z pewnością ze trzydzieści lat  :))

Na zakończenie zapraszam jak zwykle do ogrodu. Tym razem nie mojego. To w zasadzie nie ogród, a  mikroskopijne podwórko mojej mamy, od której zaraziłam się miłością do hortensji. Swoje hortensje też już "obfociłam",  zapewne kiedyś się pochwalę, ale przy "maminych" moje wypadają blado, więc może nie dziś;)

Pozdrawiam serdecznie:)

Ola