Znalezisko, czyli Ola dzierga;)

Mam w domu duży, dwupoziomowy  strych. Nie mam więc kłopotu z przechowywaniem zbiorów gazet na rurki i innych dziwnych przedmiotów ochrzczonych mianem  "może się kiedyś przydać". Jeśli chodzi o gromadzenie różnych "przydasiów" to ode mnie jeszcze lepsza jest teściowa:) Kiedyś mnie to  strasznie wkurzało, bo trudno było się czegoś na tym strychu doszukać. Dzisiaj jakoś mniej mi to przeszkadza, bo szperając w  pakunkach babci, niegdyś zapalonej robótkowiczki, ciągle odkrywam coś nowego. Ostatnio w wielkim kartonie stojącym w ciemnym kącie strychu znalazłam cały zbiór resztek włóczkowych, łącznie z szydełkami i igliczkami:). Właściwie skłamałabym mówiąc, że się na dzierganiu zupełnie nie znam. Dobre kilkadziesiąt lat temu, na zajęciach praktyczno - technicznych w podstawówce:), poznałam podstawy szydełkowania i dziergania na drutach. Nawet to lubiłam, i swego czasu lalki wszystkich dzieciaków w rodzinie nosiły moje sweterki, czapki i szaliki. Nawet sobie kilka szalików wydziergałam.

Do sięgnięcia po szydełko zachęcała mnie ostatnio Justyna>> kusząc nie tylko słowem, ale przede wszystkim tym, co sama dzierga. Po uporządkowaniu włóczkowego znaleziska, które było trochę nadszarpnięte przez mole i ponad dwadzieścia lat czasu, postanowiłam sprawdzić, co ja z tego szydełkowania pamiętam. Okazało się, że raczej niewiele, ale wiem jak trzymać szydełko i co to jest półsłupek i słupek:)

Ponieważ mój zbiór resztek to cała feria barw, więc odszukałam takie, które najwierniej oddają paletę barw nowego wezwania w Szufladzie>> zatytułowanego "Dla Niej i dla Niego". Wymyśliłam sobie, że zrobię coś bardzo praktycznego i oczywiście na początek raczej niewielkiego - dziergane zawieszki do samochodów mojego i męża. Walentynek co prawda specjalnie nie obchodzę, ale idąc za klimatami blogowymi, skusiłam się na serduszka.

Serduszka wypchałam suszem lawendowym, który skutecznie, ale subtelnie uwalnia zapach kiedy wyjedziemy na dziurawe polskie drogie (przetestowałam:)). Nigdy nie lubiłam tych chemicznych zapachów do samochodu, więc teraz pachnie mi delikatnie i tak jak lubię. Zawieszki wędrują na wezwanie:

 

 Dorzuciłam je jeszcze do wezwania Doroty:

 Oczywiście wzór z sieci (tutaj>>), moja wersja nie jest taka równiutka i pewnie nie do końca zgodna, ale ja nie umiem po niemiecku, a bramy dziergania  dopiero otwieram:)

 A tak wyglądał mój zbiorek po wstępnej segregacji:

Może kiepsko widać, ale górka jest dość wysoka:)

Zmykam pooglądać prace i zagłosować w  kwiatowym wezwaniu u Ilonki>>

Pozdrawiam kolorowo:)

Ola