Ciche dni.

Coraz bliżej zima, może będzie biała i mroźna, a może ciepła i szara od deszczu. Jedno jest pewne, zima na pewno będzie cichutka. Bo przecież zima to cisza, przyroda śpi spokojnie czekając wiosny. Nie brzęczą owady, milkną wszędobylskie wróble i jedyne co budzi mnie każdego ciemnego  poranka to terkot budzika, nieodłącznego towarzysza życia, który nie milknie cały rok:-) Za to długie jesienne wieczory sprzyjają rękodzielnikom. Łapiąc oddech od codzienności supłam sobie, dziergam, kleję... nierzadko z takim zapałem, że skutecznie zapominam o czekającym mnie za kilka godzin poranku. Część tego wieczornego urobku oczywiście zawiśnie na domowej choince, a część powędruje w świat.  Tym razem do "dobrych ludzi"  poleciały śnieżynki szydełkowe. Wydziergane według mojego wzoru (szczegóły tutaj>>), ale upięte sposobem Gosi>>, który chyba nadał im dodatkowej lekkości i delikatności.

Zapakowałam je razem z dobrym, świątecznym życzeniem.

Mam nadzieję, że się spodobają:-)

Też jestem ostatnio wyjątkowo mało gadatliwa. Gromadzę zapasy energii na przetrwanie zimy, tej za oknem i tej mojej własnej, niezależnej od pór roku. Ta moja jest niezmiennie biała i zimna, czasem krótka, a czasem dłuższa,  ale jak do tej pory zawsze kończyła się wiosną. Powtarzam sobie cichutko w tej wieczornej ciszy, że i tym razem to się nie zmieni, więc oby do wiosny:-)